رمضان، ماه ضیافت الهی و بازگشت به ضمیر پاک انسانیت

رمضان، ماه ضیافت الهی از راه رسید و بندگان خداوند آماده شدند تا در این ماه به ضمیر پاک خویش رجوع کرده و خود واقعی را باز شناسند.
ماهی که خداوند درهای بهشت را به سوی بندگان خود گشوده و درهای جهنم را بسته، ماهی که‌شیطان در بند فرشتگان قرار دارد تا انسان بتواند بازگشتی دوباره به اصل خلقت خویش نماید.
خداونداین ماه راماه‌بندگان نامید تا گنهکاران درآن به‌صفای باطن پرداخته و سلامت جسم و روح خود را به دست آورند.
رمضان از راه رسید ، می‌توانیم گوش کنیم تا ندای دعوت حق را بشنویم که بر بندگان منت نهاده تا آنان روح و روان خود را پاک و زلال کنند.
رجب ،شعبان و رمضان از ماههای عزیز وپربرکتی است که‌هرکس بایدتا می‌تواند ازاین مسیر توشه‌ای سنگین برای روزی که روز حسرت است بردارد.
خدا این منازل را برای سیر و سلوک و تزکیه بندگانش قرار داده که هر کس نسبت به ظرفیت درونی خود ظرف خود را پرسازد.
در ماه رمضان عطش و گرسنگی، روزه‌دار را به یاد عطش و گرسنگی روز قیامت که سخت‌ترین روز است، می‌اندازد و از کسالت و مفاسد سیری شکم که برخی آن را بزرگترین ریسمان محکم شیطان دانسته‌اند، می‌رهاند.
پیامبراعظم (ص) می‌فرمایند: شیطان در خون و رگ و ریشه فرزندان آدم جریان دارد، آگاه باشید که این مجاری را با گرسنگی بر شیطان تنگ کنید.
روزه،ثروتمندان را که به‌واسطه وجود آسایش ورفاه‌ازحال فقرا بی‌خبر شده‌اند را از خواب بیدار نموده و حس نوع دوستی بشر را زنده می‌کند.
روزه‌دار علاوه بر ترک جلسات غیبت ، دروغ ، ریا،نخوت، حسد، شهوت وکینه به تمرین صبر،عفت، امانت داری ،حیا و در یک کلمه تقوا و پرهیزگاری می‌پردازد، بطوریکه روزه اراده را با گذراندن دوران سختی پرورش می‌دهد.
روزه امانت الهی در دست بنده است که روزه دار سعی می‌کند آن را به خوبی نگهداری کند.
روزه صفت صبر را درانسان با تمرین تحمل گرسنگی و تشنگی و بردباری ایجاد می‌کند، صبری که پاداشش در نزد خدا است و برآن بسیار تاکید کرده است.
رمضان آخرین فرصت است که چنان آماده باشیم و بتوانیم از ذخایربیکران و بی انتهای آن بهره‌مند شویم.
اگر خود را آماده ورودش نسازیم،اگر قلبمان را میزبان عشقش نسازیم، اگر ظرف درونی خود را گسترش ندهیم ،دچار خسرانی عظیم گشته‌ایم.
ودراین ماه شب‌های قدر را داریم که خدا سرنوشت هرکس را دراین ایام رقم می‌زند، پس باید از این آخرین فرصتها استفاده کنیم و برای رسیدن به مرحله انسانیت یک شبه ره صدساله بپیماییم.
● قرائت قرآن در رمضان، کیفیت یا کمیت
با آمدن رمضان دوباره خیلی از ما به یاد قرآن می افتیم و البته آنهایی که عادت به قرائت قرآن دارند در این روزها بیشتر قرآن می خوانند. همینطور اقبال به مساجد و نمازهای جماعت از همه مردم دیده می شود. اما چیزی که من می خواهم به آن اشاره کنم این عادت خوب نزدیک شدن به قرآن در رمضان است.
خیلی از مردم در ماه رمضان یک بار یا دو بار و یا شاید بیشتر قرآن را از اول تا آخر می خوانند و به اصطلاح ختم می کنند و همان طور که گفتم این عادت بسیار خوب و پسندیده ای است مخصوصا که این ماه ماه قرآن است اما...
● خواندن قرآن
به این عبارت فکر کنید : {خواندن قرآن} خواندن یعنی چه؟ وقتی ما کتابی را می خوانیم (هر کتابی غیر از قرآن) آیا معنای آن را می فهمیم؟ سوال خنده داری است نه؟ مگر می شود کتابی را بخوانی بدون آنکه معنی آن را بفمی و یا اصلا بخواهی که معنای آن را بدانی؟! اما آیا شما هم متوجه شده اید که بسیاری از ما دقیقا همین کار را با مهمترین کتاب دنیا انجام می دهیم؟ خواندن،‌فقط خواندن!
ثواب دارد!
نگاه بسیاری از مسلمانان به قرآن اینگونه است: می خوانم چون ثواب دارد و چون ثواب دارد هر چه بیشتر می خوانم تا ثواب بیشتر ببرم...
این حرف در کل درست است چون خواندن قرآن واقعا ثواب دارد و هر حرف آن ۱۰ حسنه در بر دارد و (الم) یک حرف نیست بلکه الف یک حرف و ل یک حرف و م هم یک حرف است (آنگونه که رسول الله صلی الله علیه و سلم می فرماید) اما...
هدف از نزول قرآن این است که برنامه ای برای زندگی باشد (این را دیگر خیلی شنیده اید) یعنی اینکه باید در نحوه زندگی و اخلاق و روش برخورد مان باپدیده های مختلف تاثیر بگذارد و در نحوه نگرش و نحوه تفکر و نوع دیدنمان یعنی نگرش مان به کل هستی...
برای ایجاد چنین تاثیر بزرگی طبیعی است که باید قرآن را فهمید و در آن تعمق و تدبر کرد و در عمل به تعالیم آن و دوری از منهیات آن کوشید. حال نتیجه گیری با خود شماست آیا نوع برخورد ما با کتابمان صحیح است؟
آیا این رمضان فرصت مناسبی برای طور دیگر دیدن قرآن نیست. می آیید این رمضان قرآن را با کیفیت قرائت کنیم نه بر اساس کمیت؟ دیگر فرصتی بهتر از رمضان پیدا نمی شود. یا الله!

منبع : پایگاه اطلاع رسانی دانشجویان و دانش آموختگان ترکمن ایران