اسکیزوفرنی

واژه اسكیزوفرنی از ۲ لغت (اكسیزو ) و ( فرنی ) اقتباس شده است . اكسیزو به معنای گسیختگی و فرنی به معنای ذهن و روان است . اسكیزوفرنی بیماری مزمن ، مخرب و ناتوان كننده روانی است . فرد مبتلا دچار گسیختگی شخصیت می گردد و افكار و احساسات فردی دارای ارتباط منطقی و معمول با یكدیگر نیستند . افتراق بین تخیل و واقعیت در فرد بر هم می ریزد و در نتیجه رفتارهای غیرمنطقی و غیر عادی از بیمار سر می زند .
● علت بیماری
در حال حاضر هنوز علت خاصی برای این بیماری پیدا نشده است اما به نظر می رسد عوامل ارثی در آن نقش دارند . هم چنین تغییر در میزان تركیبات شیمیایی مغز در ایجاد آن مؤثر است .
از عوامل دیگر به صدمات زایمانی به نوزاد ، عفونت های حاملگی و فشارهای روحی می توان اشاره كرد .
● علایم بیماری :
علایم بیماری به صورت تدریجی و آرام پیشرفت می كند و ممكن است سالها طول بكشد . به مرور زمان فرد دچار انزوا طلبی و درون گرایی بیش از حد شده و انگیزه های خود را از دست می دهد . این درون گرایی شروع شكل گرفتن توهمات در فرد بیمار است . توهمات به صورتی است كه بیمار احساس می كند كس یا كسانی كه با او صحبت می كنند ، صدایی می شنود كه به او دستور انجام كاری را می دهد یا برابر چشمان خود صحنه هایی را می بیند بدون این كه چنین تصاویری وجود داشه باشند .
گاهی اوقات فرد احساس می كند كه افكار او توسط دیگران دزدیده می شود و یا این كه او تحت كنترل دارند و عده ای مراقب او هستند .
● تشخیص بیماری :
هیچ آزمایش یا روش اختصاصی برای تشخیص اسكیزوفرنی وجود ندارد . تشخیص بیماری از طریق مشاهده علایم بیماری توسط سایرین تأكید می گردد . نكته مهمی كه متخصصان تأكید فراوانی بر آن دارند توجه به این مسئله است كه در مواردی افراد عادی هم ممكن است احساسات یا عملكردی شبیه بیمار مبتلا به اسكیزوفرنی داشته باشند . در عین حال بیماران نیز همیشه رفتاری غیر عادی ندارند و در نهایت این كه تشخیص بیماری روانی كاری تخصصی و در حیطه متخصصان روانپزشكان است بنابراین با اطلاع جزئی از یك بیماری هرگز درباره ابتلا یك شخص به آن قضاوت نكنید .
● درمان بیماری :
درمان این بیماری نیاز به همت زیادی دارد كه از همه مهم تر اطرافیان بیمار هستند . خانواده باید معضلات بیمار را كاملاً درك كند و بداند كه برای كمك كردن به بیمار باید چه كند . درمان با روان درمانی و توان بخشی هم در ادامه باید انجام گیرد تا به فرد در كسب دوباره مهارت ها و الگوهای رفتاری طبیعی كمك می كند .
در طول درمان از داروهای ضد افسردگی ( ضد سایكوز ) هم استفاده می شود . استفاده از این داروها می تواند در كاهش علایم بسیار مؤثر باشد . اگر عوارض دارو ایجاد شد باید با داروی دیگر تعویض شود . گاهی به بیمار شوك می دهند كه می تواند جزئی از برنامه درمانی باشد .
روان درمانی بیمار شامل برنامه گفت و گوی منظم میان بیمار و یك متخصص روانپزشك است . جلسات ممكن است به مشكلات زمان حال یا گذشته بیمار ، تجربیات ، افكار ، احساسات یا ارتباطات او اختصاص یابد . بیمار ضمن صحبت درباره دنیای خود با فردی خارج از آن ، بیشتر با مشكلات خود آشنا شده و در عین حال یاد می گیرد كه چگونه میان واقعیت و توهم تفاوت قائل شود .

منبع : مرکز اطلاع رسانی خانواده شمیم