مردی که زیاد می داند

محمدرضا بایرامی، مدیر دفتر ادبیات کودک و نوجوان است. در زمینه های مختلف داستان نوشته و جوایز بسیاری از جمله کبرای آبی و خرس طلایی کشور سوئیس را دریافت کرده است.
کوه مرا صدا زد، بادهای خزان، رعد یکبار غرید، دشت شقایق ها، عقاب های تپه شصت، بعد از کشتار و … از جمله آثار اوست.
بایرامی از خود ارزیابی مثبتی ندارد. همیشه فکر می کند می تواند بیشتر و بهتر بنویسد و این فرصت از او دریغ شده، گاهی به جبر زمانه و گاهی به دلیل تعلل خودش. حسرت نوشتن همواره با اوست. دوست دارد بنویسد و مهم تر از آن خوب بنویسد، اما همیشه چنین شرایطی برایش فراهم نمی شود.
بایرامی از کارهای نکرده اش می گوید: در حیطه های بزرگسال و کودک و نوجوان داستان هایی دارم که نیمه کاره مانده و دوست دارم آنها را به پایان ببرم.
او در حوزه ادبیات دفاع مقدس دو رمان نیمه کاره دارد. یکی از این رمان ها در راستای رمان پل معلق و در واقع سه گانه ای با همین موضوع است. بایرامی نوشتن یک رمان روستایی را نیز آغاز کرده که تا پایان امسال، آن را به اتمام خواهد رساند. او از رمان هایی می گوید که دوستشان دارد: پل معلق، عقاب های تپه شصت، بعد از کشتار و کوه مرا صدا زد.
▪ فعال، آرام و بی سر و صدا
حالا باید دید دیگران از محمدرضا بایرامی و آثارش چه تعریفی دارند. به اعتقاد محمد حمزه زاده؛ مدیرت انتشارات سوره مهر، بایرامی از جمله چند نویسنده ای است که در آثار اولشان، روایت هایی غریزی از وقایعی نقل کرده اند که کم و بیش، ریشه در یافته ها و خاطرات و مشاهده های دوران کودکی و نوجوانی شان دارد. آنچه در آثار اولیه بایرامی مشهود است، رجوع صادقانه به گنجینه ای از تجربیات زندگی و روایتی گزینش شده از آن تجربیات است. حمزه زاده در این باره می گوید: چنین است که در قصه های سبلان، می توان رگه هایی پررنگ از شخصیت و منش بایرامی را در قهرمان قصه دید.
حمزه زاده، کتاب کوه مرا صدا زد بایرامی را بیشتر می پسندد و از حیث پختگی در نثر و روایت، پل معلق را خواستنی تر می داند. به اعتقاد او، بایرامی نویسنده ای فعال، اما آرام و بی سر و صداست. در درون معترض و در بیرون بسیار منعطف است و در کنار همه اینها محجوب و مودب دوست داشتنی است.
مدیر انتشارات سوره مهر از بهترین خاطره اش از بایرامی می گوید: بهترین خاطره من از بایرامی روزی خواهد بود که بتوانم حق التالیف کتابش را به موقع پرداخت کنم! جمله ای که گفتم متضمن مجموعه ای از تناقضات است که فقط من، احمد دهقان، رضا امیرخانی و محسن مومنی می فهمیم.
▪ پرکار و سخت کوش
تنوع کار بایرامی در زمینه کودک، بزرگسال و ادبیات دفاع مقدس زیاد است. او می تواند در شاخه های مختلف کار کند و این حسن بزرگی است. اینها صحبت های مجید قصیری است. او از پرکاری و سخت کوشی بایرامی به عنوان ویژگی های برجسته وی یاد می کند. پل معلق، هفت روز آخر و کوه مرا صدا زد او را بیشتر دوست دارد و درباره شخصیت های داستان های بایرامی می گوید: اکثر شخصیت های آثار ایشان با طبیعت مانوس اند و حضور طبیعت زندگی آنها مشهود است .حضور طبیعت در عقاب های تپه شرق و کوه مرا صدا زد به وضوح دیده می شود. از آشنایی متحیری و بایرامی بیش از ده سال می گذرد. در این ده سال، قیصری با ویژگی های روحی بایرامی به خوبی آشنا شده: آقای بایرامی، آقای بسیار صبوری هستند. آثار دیگران را منصفانه نقد می کنند و به همین نسبت تحمل انتقاد را نیز دارند.
▪ همیشه رو به جلو
به اعتقاد ابراهیم حسن بیگی، بایرامی و همه نویسندگان موفق ادبیات، ذخایر عظیمی از تجربیات زندگی دارند و این ذخایر در آثارشان نیز نمود و بروز یافته است. او درباره بایرامی می گوید: برخی نویسنده ها گاهی پس می روند و گاهی به جلو حرکت می کنند، اما آقای بایرامی همیشه رو به جلو حرکت می کنند. موفقیت های آثارشان نیز موید همین موضوع است. از آشنایی حسن بیگی و بایرامی، حدود ۲۰ سال می گذرد. آنها سال های بسیاری در حوزه هنری همکار بوده اند. همه اینها سبب شده شناخت حسن بیگی از ویژگی های شخصیتی بایرامی بیشتر شود. او در این باره می گوید: ایشان از روستا می نویسد و آثارش بوی زندگی دارد. همین مساله باعث شده ملایم و خوش اخلاق باشد. ساده و بی غل و غش بودن نیز از دیگر ویژگی های ایشان است. این دو نویسنده در سفرهای متعددی با هم بوده اند. حسن بیگی درباره خاطره این سفرها می گوید: بایرامی جزو آدم هایی است که همیشه از او خاطرات خوشی داشته ام.

الهام صالح

منبع : روزنامه جوان