شمشیر قلم

نالم از دست تو ای ناله که تاثیر نکردی		گر چه او کرد دل از سنگ تو تقصیر نکردی
شرمسار توام ای دیده ازین گریه‌ی خونین		که شدی کور و تماشای رخش سیر نکردی
ای اجل گر سر آن زلف درازم به کف افتد		وعده هم گر به قیامت بنهی دیر نکردی
وای از دست تو ای شیوه‌ی عاشق‌کش جانان		که تو فرمان قضا بودی و تغییر نکردی
مشکل از گیر تو جان در برم ای ناصح عاقل		که تو در حلقه‌ی زنجیر جنون گیر نکردی
عشق همدست به تقدیر شد و کار مرا ساخت		برو ای عقل که کاری تو به تدبیر نکردی
خوشتر از نقش نگارین من ای کلک تصور		الحق انصاف توان داد که تصویر نکردی
چه غروریست در این سلطنت ای یوسف مصری		که دگر پرسش حال پدر پیر نکردی
شهریارا تو به شمشیر قلم در همه آفاق		به خدا ملک دلی‌نیست که تسخیر نکردی