تغذیه در ناتوانی فیزیکی

افرادى داراى ناتوانى‌هاى فيزيکى هستند که توانائى مراقبت از خود را به‌طور کلى يا تا حدى براى انجام کارهاى ضرورى يک زندگى طبيعى و يا زندگى اجتماعى را در نتيجه يک نقص نداشته باشند. ناتوانى‌هاى فيزيکى محدوده وسيعى را داشته و شامل افرادى است که فاقد يک دست هستند و يا فراد همى‌پلژيک (Hemiplegic) (فلج نيمه بدن) که فقط از يک بازو استفاده مى‌کنند و يا مبتلايان به آرتريت‌هاى با مفاصل دردناک متورم و خشک شده که حرکت آنها محدود شده است، کسانى‌که بيمارى پارکينسون‌ دارند، نابينايان و کسانى‌که براى فعاليت متکى به ويلچر مى‌باشند.

ناتوانى‌هاى فيزيکى مشکلاتى را در تغذيه افراد ايجاد مى‌کند آنها ممکن است که براى غذا خوردن اصلاً تلاش نکنند و يا حتى نتوانند غذا را در دهان خود نگه دارند. هم‌چنين تهيه يک غذاى مناسب و خريد آن نيز به‌دليل مشکلات حرکتى که دارند با مشکلات بسيارى مواجه مى‌باشد. افسردگى و يا مشکلات فوق نيز از طرف ديگر باعث کم‌اشتهائى مى‌گردد. اين افراد ممکن است حتى توانائى عمل بلع و يا جويدن را نداشته باشند.

در مرکز نگهدارى نيز غذا معمولاً جذاب نبوده و ظاهرى دلپذير ندارد و يا ممکن است غذا سرد، و کلاً باب ميل نباشد. ممکن است براى غذا خوردن کمک نداشته باشند و يا فرد مددکار غذا را تند و سريع و يا آهسته داده و در نتيجه معلول نمى‌تواند زمان کافى براى غذا خوردن کامل داشته باشد.

وضعيت تغذيه‌اى فرد با توجه به مشکلات فوق مى‌تواند بهبود يابد. بيشتر توجه بايد به کيفيت غذا و ظاهر خوشايند آن معطوف گردد و نيز فضاى موقع صرف غذا دلپذير بوده و در صورت لزوم مددکار به اندازه کافى وجود داشته باشد. در افرادى که بازوها کاملاً توانائى ندارند مى‌توان با تکيه دادن بازو به صندلى يا با استفاده از بالش به آنها کمک نمود. و در مورد وسائل غذاخورى مانند قاشق و چاقو و بشقاب، ليوان و غيره براساس نيازهاى فردى بايد اصلاح و يا طراحى شوند. به‌عنوان مثال استفاده از ليوان نى‌دار و يا ليوانى که دسته آن خيلى داغ يا سرد نشود و يا قاشقى که با استفاده از دستگيره به‌راحتى در دست فرد جا گيرد. هدف استفاده از چنين وسائل ويژه‌اى اين است که بيمار را به حرکت وا داشته و بتواند بدون کمک ديگران کارهاى خويش را انجام دهد.