دوبیتی‌ها ـ قسمت دوم(۳)

غریبی بس مرا دلگیر دارد

فلک بر گردنم زنجیر دارد

فلک از گردنم زنجیر بردار

که غربت خاک دامنگیر دارد

٭٭٭

هر آن دلبر که چشم مست دیره

هزاران دل چو ما پا بست دیره

میان عاشقان آن ماه سیما

چو شعر مو بلند و پست دیره

٭٭٭

قضا رمزی زچشمان خمارش

قدر سری ز زلف مشگبارش

مه و مهر آیتی ز آنروی زیبا

نکویان جهان آئینه دارش

٭٭٭

شبی کان نازنینم در بر آیو

گذشته عمرم از نو بر سر آیو

همه شو دیده‌ی مو تا سحرگاه

بره باشد که یارم از در آیو

٭٭٭

دلا راهت پر از خار و خسک بی

گذرگاه تو بر اوج فلک بی

شب تار و بیابان دور منزل

خوشا آنکس که بارش کمترک بی

٭٭٭

دلی چون مو بغم اندوته ای نی

زری چون جان مو در بوته‌ای نی

بجز شمعم ببالین همدمی نه

که یار سوته دل جز سوته‌ای نی

٭٭٭

شبم از روز و روز از شو بتر بی

دل آشفته‌ام زیر و زبر بی

شو و روز از فراقت ناله‌ی مو

چو آه سوته جانان پر شرر بی

٭٭٭

خور آئین چهره‌ات افروته‌تر بی

بجانم تیر عشقت دوته‌تر بی

چرا خال رخت دونی سیاهه

هر آن نزدیک خور بی سوته‌تر بی

٭٭٭

صفا هونم صفا هونم چه جابی

که هر یاری گرفتم بیوفا بی

بشم یکسر بتازم تا به شیراز

که در هر منزلی صد آشنا بی

٭٭٭

بمو واجی چرا ته بیقراری

چو گل پرورده‌ی باد بهاری

چرا گردی بکوه و دشت و صحرا

بجان او ندارم اختیاری

٭٭٭

مو آن باز سفیدم همدانی

لانه در کوه دارم سایبانی

ببال خود پرم کوهان بکوهان

بچنگ خود کرم نخجیر بانی

٭٭٭

عزیزا مردی از نامرد نایو

فغان و ناله از بیدرد نایو

حقیقت بشنو از پور فریدون

که شعله از تنور سرد نایو

٭٭٭

بدام دلبری دل مبتلا بی

که هجرانش بلا وصلش بلا بی

درین ویرانه دل جز خون ندیدم

نه دل گویی که دشت کربلا بی

٭٭٭

دل دیوانه‌ام دیوانه‌تر شی

خرابه خانه‌ام ویرانه‌تر شی

کشم آهی که گردون را بسوجم

که آه سوته دیلان کارگر شی

٭٭٭

قدم دایم زبار غصه خم بی

چو مو خونین دلی در دهر کم بی

زغم یکدم مو آزادی ندیرم

دل بیچاره‌ی مو کوه غم بی

٭٭٭

جهان خوان و خلایق میهمان بی

گل امروز مو فردا خزان بی

سیه چالی که نامش را نهند گور

بما واجن که اینت خانمان بی

٭٭٭

سحرگان که بلبل بر گل آیو

بدامان اشک چشمم گل گل آیو

روم در پای گل افغان کنم سر

که هر سوته دلی در غلغل آیو

٭٭٭

گلان فصل بهاران هفته‌ای بی

زمان وصل یاران هفته‌ای بی

غنیمت دان وصال لاله رویان

که گل در لاله زاران هفته‌ای بی

٭٭٭

شبی خواهم که پیغمبر ببینم

دمی با ساقی کوثر نشینم

بگیرم در بغل قبر رضا را

در آن گلشن گل شادی بچینم

٭٭٭

زهجرانت هزار اندیشه دیرم

همیشه زهر غم در شیشه دیرم

ز نا سازی بخت و گردش چرخ

فغان و آه و زاری پیشه دیرم

٭٭٭

بروی دلبری گر مایلستم

مکن منعم گرفتار دلستم

خدا را ساربان آهسته میران

که من وامانده‌ی این قافلستم

٭٭٭

بی ته سر در بیابانم شو و روز

سرشک از دیده بارانم شو و روز

نه بیمارم که جایم میکری درد

همیدانم که نالانم شو و روز

٭٭٭

همه روزم فغان و بیقراری

شوان بیداری و فریاد و زاری

بمو سوجه دل هر دور و نزدیک

ته از سنگین دلی پروا نداری

٭٭٭

بمیرم تا ته چشم‌تر نبینی

شرار آه پر آذر نبینی

چنانم آتش عشقت بسوجه

که از مو مشت خاکستر نبینی

٭٭٭

وای آن روجی که در قبرم نهند تنگ

ببالینم نهند خشت و گل و سنگ

نه پای آنکه بگریزم ز ماران

نه دست آنکه با موران کنم جنگ

٭٭٭

بدل چون یادم از بوم و بر آیو

سر شگم بیخود از چشم تر آیو

از آن ترسم من بر گشته دوران

که عمرم در غریبی بر سر آیو

٭٭٭

ز دست چرخ گردون داد دیرم

هزاران ناله و فریاد دیرم

نشنید دستانم با خس و خار

چگونه خاطر خود شاد دیرم

٭٭٭

دلا راه تو پر خار و خسک بی

درین ره روشنایی کمترک بی

گر از دستت بر آید پوست از تن

بیفکن تا که بارت کمترک بی

٭٭٭

دلی دیرم چو مو دیوانه و دنگ

زده آئینه هر نام بر سنگ

بمو واجند که بی نام و ننگی

هر آن یارش تویی چه نام و چه ننگ

٭٭٭

سرم بالین تنم بستر نداره

دلم جز شوق ته در سر نداره

نهد دور از ته هر کس سر ببالین

الهی سر ز بالین بر نداره

٭٭٭

سیاهی دو چشمانت مرا کشت

درازی دو زلفانت مرا کشت

به قتلم حاجت تیر و کمان نیست

خم ابرو و مژگانت مرا کشت

٭٭٭

بلا رمزی ز بالای ته باشد

جنون سری ز سودای ته باشد

بصورت آفرینم این گمان بی

که پنهان در تماشای ته باشد

٭٭٭

نگارینا دل و جانم ته دیری

همه پیدا و پنهانم ته دیری

نمیدانم که این درد از که دیرم

همیدانم که درمانم ته دیری

٭٭٭