نرّاد

درخت نرّاد گونه‌اى است با کيفيّت چوب بسيار بالا که از نظر توليد نيز در سطح بسيار مناسبى قرار گرفته است. در اروپا بر خلاف کشور ما به‌صورت بومى يافت مى‌شود.

نراد گونه‌اى است بسيار پرتوقّع و فقط در زمين‌هاى تازه و سرشار از مواد غذائى مى‌تواند توليد خوب داشته باشد و حتّى در بعضى مواقع از گونهٔ نوئل نيز رشد بيشترى دارد. نظر به اينکه نراد داراى ريشه‌هاى عميق است، لذا مى‌تواند از مواد غذائى طبقات مختلف خاک استفاده نمايد و از طرفى جزء درختان مقاوم و مستحکم نيز به حساب مى‌آيد. درخت نراد نمى‌تواند خاک‌هائى را که بيش از حد مرطوب، اسيدى و خشک باشند تحمّل نمايد. بهترين آب و هوا براى درختان نراد، آب و هواى مديترانه‌اى مى‌باشد. يعنى رطوبت مخصوص هوا بايد به حد کافى وجود داشته باشد و از طرفى در جوانى نهال درخت نرّاد به هواى آرام و ثابت و مرطوب نياز دارد و همچنين اين نهال‌ها در مقابل يخ‌بندان بسيار حساس مى‌باشند و احتياج به مواظبت و محافظت زياد دارند.

بنابر دلايل مذکور نمى‌توان درخت نراد را براى مناطقى که داراى خاک‌هاى سخت و عارى از پوشش گياهى مناسب هستند توصيه نمود.

در جنگل‌هاى نراد بهره‌بردارى با روش قطع يک‌سره مناسب نيست و گونه‌اى است که براى جنگل‌هاى آميخته با سنتين متفاوت توصيه مى‌شود.

نراد جزء درختان سايه‌پسند است و ده‌ها سال مى‌تواند در سايه به‌خوبى زندگى نمايد بدون آن که از قدرت حيات و رشد و توليد آن کاسته گردد از طرفى در صورت اجراء روش تک‌گزينى و باز شدن محيط و نفوذ بيشتر به گونه‌هاى جوان، رشد و نمو و در نهايت توليد آنها کم مى‌گردد. موضوع قبال ذکر آن است که در صورت نياز به نهال‌هاى دانه‌زاد نراد فقط مى‌توان در مناطقى که توسط درختان مادرى کهن سال عمل زادآورى انجام گرفته است و از طرفى منطقه تاريک و کم‌نور باشد نهال‌هاى مذکور را به‌دست آورد.

در صورتى که امکان ورود بيشترى به داخل منطقه زادآورى شدهٔ فوق‌الذکر باشد، درآن صورت گونهٔ راش در منطقه گسترش يافته و جنگل مختلطى را توأم با نراد به‌وجود مى‌آورد.

با توجه به اين که تاج پوشش درختان نراد خاک جنگل را مى‌تواند به‌طور کامل بپوشاند در نتيجه از تابش شديد نور خورشيد جلوگيرى به‌عمل مى‌آيد و خاک منطقه داراى کيفيّت مناسبى خواهد شد. البته لازم به ذکر است که جنگل خالص نراد خطر به وجود آمدن هوموس خام را در منطقه امکان‌پذير مى‌سازد. به همين جهت هميشه وجود جنگل آميخته و مختلط نسبت به جنگل خالص ارجح مى‌باشد و با نراد گونه‌هاى راش، نوئل، بلوط وکاج مى‌توانند جنگل آميختهٔ مناسبى به‌وجود آورند. از طرفى تجديد حيات نراد فقط در زير سايهٔ تاج‌پوشش درختان امکان‌پذير مى‌باشد زيرا بدين صورت نهال‌ها در مقابل يخ و گرماى مفرط مقاومت کرده و محفوظ مى‌مانند و بدين ترتيب نهال‌ها با گذشت زمان و در تحت حمايت درختان مادرى از رشد و نمو مناسبى برخوردار مى‌شوند و از طرفى چوب‌هاى توليد شده نيز داراى کيفيت بالائى خواهند بود. نهال‌کارى با نهال‌هاى اين گونه توسط نهال‌هاى ۴ تا ۵ ساله که در خزانه تهيه شده باشند و فقط تحت حفاظت و حمايت تاج‌پوشش درختان مسن امکان‌پذير مى‌باشد. از طرفى بذور نراد را به‌صورت کپه‌اى مى‌کارند واين يکى از محاسن اين گونه است در اين خصوص در مناطق خالى جنگل کودال‌هائى به ابعاد ۵۰x۵۰ سانتى‌متر و حداکثر تا ۱x۱ متر احداث کرده و ۴۰ تا ۶۰ بذر در آنها مى‌ريزند، در حدود ۲ سانتى‌متر بر روى بذور واقع در گودال خاک مى‌ريزند و آن را به‌خوبى مى‌فشارند. لازم به ذکر است که بذر گونهٔ نراد قوهٔ رويش خود را فقط در حدود ۶ ماه حفظ مى‌کند لذا بهترين موقع جهت جمع‌آورى بذور گونهٔ نراد در پائيز و بلافاصله پس از برداشت و جمع‌آورى مخروط‌ هاى مربوطه است (اواخر شهريور ماه)

از مهمترين خطراتى که گونهٔ نراد را تهديد مى‌کنند عبارتند از: يخ‌بندان به‌خصوص يخ‌بندان ديررس، همچنين وحوش و حيوانات اهلى از قبيل گاو که بسيار با رغبت پوست درخت را مى‌جود از طرفى نراد به گازهاى حاصل از کارخانه‌ها نيز حسّاس است (مسير خطوط راه آهن و اطراف کارخانه‌هاى صنعتي)

مصارفى که چوب نراد دارد همانند چوب درخت نوئل است. چوب‌هاى مصرفى جهت معادن و سدسازى در صورتى که از نراد تهيه گردد نسبت به نوئل ارجحيت دارد ولى جهت امور نجارى نسبت به نوئل در درجه دوم اهميت قرار مى‌گيرد.