سرو - Cupressus sempervirens

به‌طور کلى از اين درخت دو واريته در ايران وجود دارد:

۱- Cupressus sempervirens var. fastigiata که به‌عنوان درختان زينتى در باغ‌ها و فضاى سبز از آنها استفاده مى‌شود و در واقع جهت توليد چوب صنعتى به‌حساب نمى‌آيند و به نام سروناز و يا سروشيراز خوانده مى‌شود (يکى از قديمى‌ترين سروهاى ايران در منطقه هرزويل و در نزديکى سد سفيدرود وجود دارد).

۲- Cupressus sempervirens var. horizontalis که به نام زربين خوانده مى‌شود. اين گونه داراى شاخه‌هاى افقى بوده و به‌عنوان يکى از درختان جنگلى ايران محسوب مى‌گردد. اين واريته بسيار روشنائى‌پسند است و در خاک‌هاى فقير، خشک و آهکى به‌خوبى زندگى مى‌کند. اين درخت در حال حاضر در منطقهٔ رودبار در گيلان بر روى شيب‌هاى تند و خاک‌هاى آهکى وجود دارد و ريشهٔ لخت آنها در زير آفتاب شديد نمايان است. زربين داراى رويش نسبتاً سريع است و ساليان بسيار طولانى زيست مى‌کند. درخت زربين در خاک‌هاى مرغوب و عميق نهال‌ستان‌ها بسيار سريع رشد مى‌نمايد و در مدت کمتر از ۵ سال به ارتفاع بيش از ۵/۱ متر خواهد رسيد ولى در خاک‌هاى ضعيف و کم عمق سال‌هاى بسيارطولانى نياز است تا ارتفاع يک تا دو متر را به‌دست آورد.

چوب زربين داراى رنگ متمايل به زرد است و به علّت بوى مخصوصى که از آن پخش مى‌شود کمتر حشرات به اين درخت نزديک مى‌شوند. امروزه چوب زربين به‌عنوان يکى از چوب‌هاى با ارزش در صنعت مورد استفاده مى‌باشد.