باقی سخن در توحید

می‌برد تا به خدمت ذوالمن		کش کشانش، دوشاخه در گردن
دو نهال است رسته از یک بیخ		میوه‌شان نفس و طبع را توبیخ
کرسی «لا» مثلثی است صغیر		اندر او مضمحل، جهان کبیر
هرکه رو از وجود محدث تافت		ره به کنجی از آن مثلث یافت
عقل داند، ز تنگی هر کنج		که در او نیست ما و من را گنج
«بوحنیفه» چه در معنی سفت		نوعی از باده را مثلث گفت
هست بر رای او به شرح هدی		آن مثلث، مباح و پاک ولی
این مثلث، به کیش اهل فلاح		واجب و مفترض بود نه مباح
زان مثلث، هر آنکه زد جامی		شد ز مستی، زبون هر خامی
زین مثلث، هرآنکه یک جرعه		خورد، بختش به نام زد قرعه
جرعه‌ی راحتش، به جام افتاد		قرعه‌ی دولتش، به نام افتاد