موفقیت فیلم «پیر پسر» نشان‌دهنده ظرفیت بالقوه سینمای ایران در فراتر رفتن از فرمول‌های تکراری برای جذب تماشاگر است.

پس از خروج خانه سینما از کمیته انتخاب فیلم ایرانی برای اسکار ۲۰۲۶، بیش از ۱۳۰ سینماگر هم از این تصمیم حمایت کردند. علی‌رضا داوود‌نژاد، مجید برزگر، محمد رسول‌اف، آیدا پناهنده، جعفر پناهی، رخشان بنی‌اعتماد و فریدون جیرانی ازجمله امضاءکنندگان این بیانیه هستند.

آرمان امروز زهرا کردستانی : در تاریخ ادبیات معاصر ایران، کمتر پیوندی را می‌توان یافت که همچون عشق و زندگی مشترک سیمین دانشور و جلال آل‌احمد، در حافظه جمعی جاودانه شده باشد. داستان این آشنایی، نه تنها ماجرای یک عشق ساده، بلکه روایتی از همدلی، روشنفکری و زیست مشترک در دل روزگار پرآشوب ایران [ ]

آیا سینمای ایران واقعاً پدیده‌ای «ملی» است؟

پدیده کرختی اجتماعی و بی‌حسی جمعی (Collective Numbness) پدیده‌ای است که طی آن، گروهی بزرگ از افراد یک جامعه نسبت به رویدادهای مهم اجتماعی و سیاسی بی‌تفاوت می‌شوند.

رسول صدرعاملی، کارگردان و تهیه‌کننده سینمای ایران همزمان با اکران فیلم سینمایی «ناتوردشت» به کارگردانی محمدرضا خردمندان و تهیه‌کنندگی مهدی فرجی، در توصیف این فیلم سینمایی متنی را منتشر کرد.

می‌دانیم که نسل جدیدی وارد دانشگاه‌ها می‌شوند؛ نسلی که اتفاقات زیادی از سر گذرانده یا شاهد آن بوده است. نسلی که اغلب از واژه‌تراپی استفاده می‌کند. آنها اغلب تراپیست دارند. اما چرا تراپی‌؟ فقط به این دلیل که تراپیست به سخنان آنها بدون هرگونه برچسب، نصیحت و پیش‌داوری گوش می‌دهد.

ارکسترموسیقی ملی ایران دردومین سفراستانی خود درخارج از پایتخت، میهمان مردم استان گیلان شد. اجرایی با رهبری همایون رحیمیان و با همراهی مجتبی عسگری، محمدرضا صفی و محمد رسول ترمه خوانندگان این برنامه که طی دوشب (۱۴ و ۱۵ شهریورماه) با استقبال پرشورمردم رشت به روی صحنه رفت.

سینمای ایران از سال ۲۰۱۶ که با فیلم «فروشنده» اسکار بهترین فیلم خارجی زبان را گرفت، دیگر نتوانسته نماینده‌ای قابل برای حضور در جشنواره‌های جهانی معرفی کند. غلبه فیلم‌های کمدی در چند سال اخیر، سینمای ایران را از فیلم‌های خوب و باکیفیت تهی کرده و همین دست سینمای ایران را برای درخشش در رقابت‌های جهانی بسته …

محوطه جهانی تخت جمشید شامگاه روز شنبه پانزدهم شهریورماه در قالب یک پروژه مشترک بین‌المللی و بینا فرهنگی میزبان مخاطبان در قالب اجرای زنده ارکستر فیلارمونیک ارمنستان بود.

با معرفی برندگان جشنواره فیلم ونیز ۲۰۲۵، فیلم «پدر، مادر، خواهر، برادر» جیم جارموش شیر طلایی را برد و «باشو غریبه کوچک» بهرام بیضایی بهترین فیلم بخش کلاسیک‌های ونیز شد.

مخاطب از سووشون انتظار یک اقتباس پرقدرت، خوش‌ریتم و درگیرکننده را داشت ؛ اما در عمل با روایتی کند، بی‌روح و پر از حواشی غیرضروری مواجه شد.

عجیب نیست در دنیایی که همه تلاش می کنند ثابت کنند انسان بهتری هستند، یک نفر دلش بخواهد میمون باشد؟ امروز از فرهاد آئیش می گوییم. بازیگری که در نمایش

هشتاد و دومین جشنواره فیلم ونیز روز شنبه با برگزاری مراسم اختتامیه و اهدای جوایز از جمله «شیر طلایی» به پایان می‌رسد؛ جوایزی که همواره نقش پررنگی در مسیر آثار منتخب به سوی اسکار ایفا کرده‌اند.

مدیرعامل خانه سینما در نشست خبری با اهالی رسانه گفت: اگر وزیر ارشاد بابت فیلم «پیرپسر» کارت زرد می‌گیرد، باعث افتخار و در حکم کارت افتخار اوست.

بهروز محمودی بختیاری عضو هیئت علمی دانشگاه تهران گفت: بسیاری از برنامه‌های تلویزیون امروز برای نسل جوان «کول و باحال» نیستند؛ مجری‌ها تلاش می‌کنند جذاب باشند، اما نتیجه برعکس می‌شود و برنامه‌ها اغلب خسته‌کننده‌اند. در حالی که در سراسر دنیا تلویزیون برای سرگرمی و آرامش است، در کشور ما گاه حال مخاطب را …

دو روز بعد از اعلام خبر فوت جورجیو آرمانی؛ طراح سرشناس و نماد مد ایتالیا، در سن ۹۱ سالگی، ادای احترام و واکنش‌های جهانی به این طراح نامدار دنیای مد همچنان ادامه دارد.

ماجراهای همایون شجریان در میدان آزادی، واکنش‌های گسترده به «کروچنده»!، با این وضعیت، مردم را از تئاترشهر دور می‌کنیم، روز ملی جزایر سه‌گانه ایران و دفاع ۱۲روزه به تقویم ۱۴۰۵ می‌رسند، همایون شجریان و علیرضا قربانی هم رفته‌‎اند سراغ پاپ!، واگذاری هما، رجا و ۴ شرکت دیگر و راه‌اندازی قطار عشق‌آباد، هرات …

آمار قطعی‌ای در مورد میزان مخاطب کنسرت‌ها در سال وجود ندارد، اما به‌طور تقریبی و براساس بلیت‌های فروخته شده در سال ۱۴۰۲ می‌توان گفت که نزدیک به 90 درصد از مردم ایران در سال حتی یک‌بار هم به سالن‌های غالباً غیراستاندارد موسیقی نمی‌روند.

آنچه در ماجرای همایون بیش از هر چیز آشکار شد، بی‌پناهی یک هنرمند اصیل و مردمی در برابر سیاست‌زدگی و فرصت‌طلبی بود. و درست در چنین آشفته‌بازاری، میدان برای کسانی باز می‌شود که محصولشان چیزی جز فحاشی و الفاظ سطحی و مبتذل در ترانه‌ها نیست.

مفهوم دیگریّت فقط در نظریه‌های فلسفی و سیاسی خلاصه نمی‌شود؛ بلکه در زندگی روزمره نیز حضور دارد. وقتی کودکی در مدرسه به خاطر لهجه‌اش مسخره می‌شود، یا وقتی زنی در محیط کار جدی گرفته نمی‌شود، این‌ها نمونه‌هایی از دیگری‌سازی هستند. به این معنا، دیگریّت به تجربه‌ای زیسته و ملموس بدل می‌شود.