سرنا

این ساز متشکل است از یک لوله مخروطی شکل، که در انتهای بالائی آن «قمیش» قرار می گیرد. سرنا از دسته سازهای «دو زبانه » است و به این ترتیب «قمیش» آن از دو تیغه متکی به هم تشکیل شده و انتهای آن دو حلقه ای مسطح محصور شده است.
در روی لوله تعداد ۶ تا ۷ سوراخ تعبیه شده و با گذاشتن و بر داشتن انگشتان هر دو دست، اصوات حاصله را زیرو بم می کند. طول ساز کاملا ثابت نبوده و از ۳۰ تا ۴۵ سانتیمتر (معمولا ) و در بعضی نقاط حتی تا ۶۰ سانتیمتر ،ساخته شده است.
وسعت صدا نیز در این ساز کاملا ثابت نیست و واضح است که سرناهای بزرگ تر میدان صدائی بم تر از سرناهای کوچک دارند.
حد متوسط (و معمول) وسعت صدا در این سازها از این قرار است:
سرنا، سازی نه تنها محلی؛ بلکه قدیمی است. در اشعار شعرای ایران به کرات نام «سرنا» یا «سورنای» آمده است.در نواحی بختیاری و دزفول سرنای کوچک معمول است. سرنای محلی ، معمولا با دهل نواخته می شود.

منبع : موزه سازهای کرمان