ایولین - EVELYN

سال تولید : ۲۰۰۲
کشور تولیدکننده : انگلستان، آمریکا، ایرلند و آلمان
محصول : پیرس برازنان و بوسینت کلر
کارگردان : بروس برسفورد
فیلمنامه‌نویس : پل بِندر
فیلمبردار : آندره فلورن
آهنگساز(موسیقی متن) : استیون اندلمن
هنرپیشگان : سوفی واواسور، نیل بیگن، هیو مک‌دانا، برازنان، میرید دولین، فرانک کلی، کلر مولان، جولیانا ماگولیس، استیون ری، ایدان کوئین و آلن بیتس
نوع فیلم : رنگی، ۹۵ دقیقه


سال ۱۹۵۳. ̎دزموند دویل̎ (برازنان) نقاش ساختمان و دکوراتوری است که با وجود اخلاقِ کاریِ تزلزل‌ناپذیر، مشکل می‌تواند کارِ ثابتی برای خود دست و پا کند. همسر ̎دزموند̎ از زندگی زناشوئی و مشکلات مالیِ شوهرش به تنگ می‌آید و یک روز خانه را ترک می‌کند و ̎دزموند̎ مجبور می‌شود سه فرزندش را به تنهائی بزرگ کند. در حالی‌که ̎دزموند̎ از جان و دل مایه گذاشته و بچه‌هایش را پرورش می‌دهد، وضعیت کاری نامشخص‌اش توجه سازمان‌های قانونی را جلب می‌کند. براساس حکمی، دو پسر و دختر نوجوانش را به یتیم‌خانه‌های جداگانه‌ای می‌فرستند تا بالاخره یک روز ̎دزموند̎ بتواند ثابت کند که به‌طور مطلوبی از عهدهٔ تأمین مالیِ آنان برمی‌آید. اما ̎دزموند̎ پس از مدتی پی می‌برد که صِرف کار گیر آوردن، بچه‌هایش را به سویش بر نمی‌گرداند و وقتی باخبر می‌شود که دخترش، ̎ایولین̎ (واواسور) از دست تعدادی راهبهٔ سنگدل روزگارش سیاه شده، تصمیم می‌گیرد از طریق دادگاه و قانون، حضانت آنان را دوباره از آن خود کند. او به واسطهٔ ̎برنادت̎ (مارگولیس) ـ پیشخدمتی که علاقه‌ای هم به او پیدا کرده ـ با ̎مایکل بیتی̎ (ری) وکیل و برادر ̎برنادت̎ آشنا می‌شود. با ان‌که ̎مایکل̎ معتقد است که اعتراض ̎دزموند̎ در یک دادگاه ایرلندی راه به جائی نخواهد برد، ولی شریک حقوقی‌اش، ̎نیک بارون̎ (کویین)، آمریکائی مقیم ایرلند که خودش نیز سرپرستی بچه‌هایش را براساس حکم دادگاهی از دست داده، مایل است کمکی کند و بنابراین، دو نفری، دفاع از پروندهٔ ̎دزموند̎ را به عهده می‌گیرند. اما از سوی دیگر هر دو پی می‌برند خود را درگیر مبارزه‌ای بس دشوار کرده‌اند و از این‌رو ̎توماس کانلی̎ (بیتس)، قهرمان سابق ایرلند را که به یکی از قاضی‌های معتبر کشور تبدیل شده، راضی می‌کنند تا در این مبارزهٔ قضائی، از طریق دانش و اعتبار خود، به آنان کمک کند.
● تمام کلیشه‌های یک سینمای ملودرام و مؤلفه‌های آثار مربوط به ایرلند در این فیلم جمع‌ شده‌اند ـ فیلمی الهام گرفته از ماجراهائی واقعی در اوایل دههٔ ۱۹۵۰ که ظاهراً منجر به تغییر قوانین حقوقی ایرلند شدند. سازندگان فیلم در پی آن بوده‌اند که همه را از خود خشنود کنند؛ از جمله کلیسا، حکومت، قانون اساسی ایرلند، نظام حقوقی و کارخانه‌های سازندهٔ مشروبات الکلی. فقط همسر ̎دویل̎ در این میان ناراضی و منفور می‌ماند. و نتیجه، داستانی است احساساتی و پُرسوز و گداز، که طی آن، پدری تلاش می‌کند تا حضانت بچه‌هایش را به‌دست آورد. ̎دویل̎ دو پسر و یک دختر دارد، اما این دختر او است که در مرکز داستان فرار دارد و حتی نام فیلم را هم تعیین کرده است. طبعاً وقتی کلیسا و حکومت شانه به شانهٔ هم علیه ̎دویل̎ هستند، او هم با یاری سه وکیل و حقوقدان و یک دختر شاغل در یک کافه، به جنگ آنان می‌رود. مکان تعامل و برخورد آنان شهر دابلین است که تصویری پُررنگ و لعاب از آن ارائه می‌شود. خود برازنان هم چهره‌ای دوست‌داشتنی در فیلم دارد، اما دز مقابل، بازی بیتس اصلاً تعریفی ندارد، و کارگردانی برسفوردِ استرالیائی هم بی‌روح و خالی از هر نوع خلاقیت است.