فوق‌الدین احمد فوقی یزدی

جنسیت: مرد
تولد و وفات: ( ... )س یازدهم قمری
محل تولد: مشخص نیست.
شهرت علمی و فرهنگی: شاعر
در زمان شاه عباس ثانی (۱۰۵۲ - ۱۰۷۷ ق) می‌زیست. وی شاعری بدیهه‌گوی بود و اشعار خود را در قالب طنز و هزل بیان می‌کرد. وی بعد از حکیم سوزنی و عبید زاکانی سومین شاعر هزل‌گوی و معاصر با طرزی افشار است. دوبار به هندوستان سفر کرد و با پادشاهان و بزرگان آنجا صحبت داشت و مورد لطف و احترام آنها قرار گرفت. وی در سفر دوم به هند در بندر سورت درگذشت. از آثار وی: کلیاتی مشتمل بر خمسه‌ای در هزلیات شامل منظومه‌های "فرهاد و شیرین" ، در حدود ۱۴۰۰ بیت ، "لیلی و مجنون" ، "ساقی‌نامه" ، "قصاید و ترجیعات" ، "مناجات‌نامه" ، "غزلیات"؛ "دیوان" شعر.

منبع : مطالب ارسالی