اصطلاحات آلودگی هوا

آلودگی محیط زیست عبارت است از وارد کردن ماده و انرژی به محیط زیست ، بطوری که سلامتی انسان و سایر موجودات زنده در معرض خطر قرار گیرد.
▪ آئروسل
از پراکنده شدن یک مادۀ جامد یا مایع در هوا آئروسل بوجود می‌آید.
▪ هوا گستن
هوا گستن عبارت است از تجزیه و پراکندگی ذرات میکروسکوپی مایع یا جامد در حالت گازی شکل ، از قبیل دود ، مه ، غبار و غیره.
▪ غبار
غبار اصطلاحی نه چندان دقیق است که به ذرات جامد بزرگتر از ذرات کلوئیدی اطلاق می‌شود که می‌توانند موقتا در هوا یا سایر گازها بطور معلق باقی بمانند. غبار ، تمایلی به منعقد شدن ندارد. مگر اینکه تحت تاثیر نیرو‌های الکترواستاتیکی قرار گیرد که در این حالت ، آنها پخش نمی‌شوند، بلکه تحت تاثیر نیروی گرانشی ، ته‌نشین می‌شوند.
▪ قطره
قطره مایعی با مقدار و چگالی اندک است که تحت شرایط آرام و ساکن می‌تواند به پایین سقوط کند و در صورت مغشوش و متلاطم بودن هوا به حالت معلق در هوا باقی بماند.
▪ خاکستر بادی
خاکستر بادی ، ذرات ریز منفک خاکستر موجود در گازهای سوختنی است که از احتراق سوخت بوجود می‌آید. این اصطلاح بطور کلی برای خاکستر گازدار حاصل از دیگهای بخاری بکار می‌رود که از سوخت (ذغال سنگ) خورد شده استفاده می کنند.
▪ مه
مه اصطلاح نه چندان دقیقی است که در مورد هواگستن مایعی که بر اثر میعان خود در هوا پخش شده، بکار می‌رود.
▪ گرد
گرد متشکل از ذرات جامدی است که در نتیجه انقباض از حالت گازی بوجود آمده‌اند. و این مساله بطور کلی پس از تبخیر مواد گداخته صورت می‌گیرد و اغلب با واکنش شیمیایی نظیر اکسیداسیون همراه است.
▪ میغ
میغ اصطلاحی است نه چندان دقیق که در مورد پراکندگی ذرات مایع در هوا یعنی پراکندگی ماکروسکوپی بکار می‌رود.
▪ ذره
ذره به صورت جرم مطلقا ریز یک مایع یا جامد تعریف می‌شود.
▪ دود
دود عبارت است از ذرات هوا گسسته ریز و مجزا که از احتراق ناقص بوجود می‌آید. دود اساسا حاوی کربن و سایر مواد سوختنی است.
▪ دوده
دوده مجموعه‌ای از ذرات کربنی است که با قطران آغشته شده و در احتراق ناقص مواد کربنی تشکیل می‌شود.
▪ بخار
بخار حالت گازی ماده‌ای است که معمولا به صورت مایع و جامد یافت می‌شود.

منبع : سایت مفاهیم