پلیس زمان - TIMECOP

سال تولید : ۱۹۹۴
کشور تولیدکننده : امریکا
محصول : موشه دیامانت، سام ریمی، رابرت تاپرت
کارگردان : پیتر هایمز
فیلمنامه‌نویس : پیتر هایمز
فیلمبردار : مارک ورهایدن، بر مبنای داستانی نوشتهٔ مایک ریچاردسن و ورهایدن از مجموعهٔ داستان‌های مصوری کار ریچاردسن و ورهایدن
آهنگساز(موسیقی متن) : مارک ایشم
هنرپیشگان : ژان کلود وان دام، میا سارا، ران سیلور، بروس مک‌گیل، گلوریا روبین، اسکات بلیس، اسکات لارنس و برنت وولسی
نوع فیلم : رنگی، ۹۹ دقیقه


ـ واشنگتن، سال ۱۹۹۴. با اختراع دستگاهی برای سفر در زمان، دولت امریکا برای جلوگیری از سوء استفادهٔ تبهکاران از دست‌کاری در گذشته، نیروی پلیسی تشکیل می‌دهد و ̎سناتور مکوم̎ (سیلور) در رأس آن قرار می‌گیرد. ̎ماکس واکر̎ (وان دام) مورد حملهٔ دو ناشناس قرار می‌گیرد و همسرش، ̎ملیسا ̎ (سارا) کشته می‌شود. در سال ۲۰۰۴، ̎واکر̎ ـ که حالا پلیس زمان شده ـ با سفر به گذشته در می‌یابد که ̎مکوم̎ از موقعیتش سوء استفاده می‌کند. افراد ̎مکوم̎ تنها کسی را که می‌تواند علیه او شهادت دهد، می‌کشند. ̎واکر̎ نیز در آخرین سفرش به گذشته، ̎مکوم̎ را می‌کشد و با بازگشت به زمان حال، همسرش را زنده می‌بیند که برایش پسری هم به دنیا آورده است.
ـ هایمز، که فیلم‌های علمی / تخیلی / فانتزی / حادثه‌ای‌اش از آثار حرفه‌ای مثل کاپریکورن‌یک (۱۹۷۸)، تا فیلم‌های متوسطی مثل ۲۰۱۰ (۱۹۸۴) را دربر می‌گیرد، در پلیس زمان هم چیزی بیش از حد انتظار ارائه نمی‌کند. هرگز وان دام را به موقعیت نیمه اسطوره‌ای‌اش در هدف سخت جان‌وو (۱۹۹۳) نمی‌رساند، ولی موقعیت‌های لازم برای هنرنمائی‌های رزمی او را فراهم می‌کند. فیلم با تکیهٔ زیادش روی سفر در زمان ـ که ناچار آن را به نوعی، دنباله‌روی نابودگرها و بازگشت به آینده‌ها معرفی می‌کند ـ دقیقاً همان چیزی است که آدم از دست‌پخت یک کمپانی ناشر کتاب‌های مصور انتظار دارد. نکتهٔ جالب اینکه، فیلم دولت امریکا را نگران حفظ گذشته از خطر دست‌کاری‌هاش دیگران معرفی می‌کند، ولی این موضوع شامل ̎واکر̎ و زنده کردن همسر مقتولش نمی‌شود.