آنها زنده‌اند - They Live

سال تولید : ۱۹۸۸
کشور تولیدکننده : آمریکا
محصول : لاری فرانکو
کارگردان : جان کارپنتر
فیلمنامه‌نویس : فرانک آرمیتیج، برمبنای داستان کوتاهی نوشته ری نلسن.
فیلمبردار : گاری ب. کیب.
آهنگساز(موسیقی متن) : جان هوارت و کارپنتر.
هنرپیشگان : رادی پایپر، کیت دیوید، مگ فاستر، جرج &#۱۷۱;باب&#۱۸۷; فلاور، پیتر جیسن، ریموند سینت ژاک، جیسن روباردز سوم و لاری فرانکو.
نوع فیلم : رنگی، ۹۷ دقیقه.


لس آنجلس، آینده‌ای نزدیک. آواره‌ای (پایپر) تنها وارد شهر می‌شود و خود را با جامعه‌ای مصرفی و به شدت طبقاتی روبه‌رو می‌یابد که در آن مخلوقاتی بیگانه با قیافه مبدل انسانی، از طریق هدایت وسایل ارتباط جمعی، به‌ویژه ایستگاهی تلویزیونی که مانع درک بهتر عامه می‌شود، کنترل همه چیز را به دست دارند. جوان در می‌یابد که تنها راه تشخیص این بیگانه‌های انسان‌نما از انسان‌های واقعی نوعی عینک آفتابی مخصوص است. ابتدا کسانی حرف‌هایش را جدی نمی‌گیرد، اما سرانجام فراگیر شدن این «آگاهی»، زمینه‌ساز مبارزه با بیگانگان و نابودی ایستگاه تلویزیونی می‌شود.
* به جرأت می‌توان این فیلم را صریح‌ترین اثر ضد «عصر ریگان» هالیوود، پس از واکر (الکس کاکس، 1987)، دانست فیلم دارای ارجاع‌های مستقیم به فیلم‌های افسانه - علمی دهه 1950 با مضمون پارانویای همگانی (حمله ربایندگان جسم، دان سیگل، 1956) است. آنها... لس آنجلسی در آتیه نزدیک را نشان می‌دهد که در آن با اختلاف طبقاتی روزافزون و از طریق اضمحلال طبقه متوسط، معدود ثروتمندان شهر روز به روز غنی‌تر و در مقابل گروه‌های فقرا و بی‌خانمان‌ها روز به روز انبوه‌تر می‌شوند. کارپنتر در فیلم قدرت جهت‌دهنده و حتی مسخ کننده رسانه‌های عمومی را بر ذهن شهر وندان عادی جوامع سرمایه‌داری (به‌ویژه در صحنه ویران ساختن ایستگاه تلویزیونی) به تصویر می‌کشد و.. مسلماً بهترین کارش را در دهه 1980 ارائه می‌دهد. آرمیتیجِ فیلم‌نامه‌نویس کسی جز خود کارپنتر نیست!