حکایت ایوانف

«برای هر انسان ورزشكاری لازم است كه وظیفه خود را نسبت به امری كه در آن تخصص دارد، بطور تمام و كمال ادا كند. من وزنه برداری را خوب بلدم و موظفم آموخته هایم را به ملتی كه دوست دارد وزنه برداری را خوب بشناسد و یاد بگیرد، تدریس كنم» . این ها گوشه هایی از سخنان «یوردان گئورگی ایوانف» مربی نامدار بلغاری است كه در پی یك غیبت چهارساله دوباره به كشور ما بازگشته و می خواهد دامنه افتخارات ورزش وزنه برداری ما را در جهان پهن تر و پرافتخارتر سازد. ایوانف می گوید: از روزی كه دوباره به ایران آمده ام، مرتباً از من می پرسند كه آیا دوباره می توانم با وزنه بردارن ایرانی فتوحات تازه ای در جهان داشته باشم. و من می گویم: فكر پیروزی های تازه را در مغزم می پرورانم، من مطمئنم كه المپیك آینده، المپیك من خواهد بود. در حقیقت این مربی پرسابقه بلغاری می خواهد زندگی تازه ورزشی خود را در ایران تجربه كند. زندگی كه مملو از «زندگی» است و سرشار از احساسات و تازگی، آیا او این بار هم موفق خواهد بود؟
۱۰ سال قبل مردی در وزنه برداری ایران ظاهر شد كه در ابتدای حضورش در مملكت ما كمتر كسی می توانست این چنین او را تأثیر گذار و پرفایده ببیند. روزها و ماه ها گذشت و «یوردان گئورگی ایوانف» بلغاری با ارایه برنامه ها و روش های منحصر به فردش خود را بر ورزش وزنه برداری ایران دیكته كرد و در راه پرورش نسل نو وزنه برداری كشورمان حركاتی قابل قبول از خود نشان داد.
ایوانف به خوبی می دانست كه وزنه برداری در سرزمین ما دارای قدمت و تاریخی طولانی است و در مطالعات اولیه اش هم این را فهمیده بود كه ورزشكاران ایرانی ۵۷ سال قبل در اولین حضور خود در بازی های المپیك (بازی های ۱۹۴۸ لندن) نخستین مدال تاریخ ورزش ما را در وزنه برداری به دست آورده بودند. او از این نكته هم آگاه بود كه در میان ورزشكاران ایرانی در گذشته قهرمانان بزرگی نظیر محمد نصیری،محمودنامجو، پرویز جلایر، نصرالله دهنوی و... وجود داشته اند كه همگی در دنیای وزنه برداری دارای عناوین و مرتبتی بالا بوده و صاحب مدال های با ارزشی از مسابقات مختلف شده اند.
این مرد بلغاری با مجموعه ای از این اطلاعات آمده بود تا در احیای دوباره این ورزش در ایران تعیین كننده و مفید باشد. الحق والانصاف او ماموریت اش را به خوبی انجام داد و با مجموعه ای از وزنه برداران جوان و كم سابقه كارش را شروع كرد.
چند سالی گذشت و این مربی تكنیك و هنرش را به خوبی نشان داد. با طلای شاهین نصیری نیا در مسابقه های جهانی ۹۹ یونان و دو مدال طلای با ارزش حسین توكلی و حسین رضازاده در بازی های المپیك ۲۰۰۰ سیدنی كه پس از ۳۳ سال وزنه برداری ایران را در المپیك زنده كرد، به وعده هایش عمل كرد و شور و نشاط دوباره ای به این ورزش در ایران بخشید.
جالب اینجاست كه این مربی بلغاری آن قدر به وزنه برداری ایران نظم، قدرت و استحكام بخشیده بود كه حتی با خروجش از ایران هم شاگردانش با همان شیوه و تكنیكی كه از وی آموزش دیده بودند، در مسابقات مختلف جهانی و آسیایی افتخار آفرین شدند كه مهم ترین آن ها مدال طلای مسابقه های جهانی ۲۰۰۱ آنتالیا توسط كوروش باقری و طلای حسین رضازاده در رقابت های جهانی ورشو ۲۰۰۲ در لهستان بود.
وزنه برداری ایران بازی های المپیك ۲۰۰۴ آتن را بدون ایوانف تجربه كرد و به زعم بسیاری از كارشناسان توقعات را به طور كامل برآورده نكرد.
حكمت و تدبیر دوباره ای برقرار شد و باز هم ایوانف به كشورمان آمد. او یكی دو هفته ای است كه با انعقاد قراردادی تازه هدایت و رهبری وزنه برداری ایران را به دست گرفته است. تجربه سال های حضورش در گذشته در ایران امتیاز روشنی برای اوست تا با تكیه بر تجربیات گرانبهایی كه از آن ها بهره مند است بتواند دوباره نسل تازه وزنه برداری ایران را به مرحله كمال و رشد برساند. آیا ایوانف بازهم در انجام این كار موفق خواهد شد؟ این سؤالی است كه آینده به آن پاسخ خواهد داد.
وزنه برداری در جهان یكی از قدیمی ترین رشته ها است، تقریباً در تمامی دوره های المپیك مسابقات این رشته برگزار شده كه از میان قهرمانان آنان ورزشكاران روسی، بلغاری، ترك و ایران از جمله مطرح ترین ها بوده اند در جهان دو قطبی قرن گذشته وزنه برداران روسی و بلغاری از جمله میدان داران اصلی این رشته در جهان بودند. البته روس ها به دلیل بهره مندی از تنوع نژادی و گستردگی نفرات كه از اقوام گرجی، قزاق، ازبك و... استفاده می كردند، همواره در رقابت با دیگر مدعیان این رشته خود را برتر نشان می دادند. بلغارها نیز با تك ستاره های نامدار خود جدی ترین رقیب روس ها در جهان بودند و با سیستم و روش های منحصر به فرد خود از جمله شاخص ترین كشورهای جهان در وزنه برداری بوده و هستند.
امروز تئوری و تكنیك های مدرسین بلغاری در این رشته سخت مورد توجه جهانیان است و بسیاری از كشورهای جهان با استفاده از مربیان و قهرمانان وزنه برداری بلغارستان به این ورزش خود سروسامان بخشیده اند.
خوشبختانه ما نیز به دلایل مشخصی در سال های اخیر مربیان مطرحی را از وزنه برداری بلغارستان جذب كرده ایم كه خوشبختانه بسیار هم تأثیرگذار بوده اند. جدای از ایوانف كه خدماتش به وزنه برداری ایران بر هیچ كس پوشیده نیست كولوف و استویچف بلغاری هم در راه حل مشكلات این ورزش در ایران تلاش های فراوانی از خود نشان داده اند.
امروز ورزش وزنه برداری در بلغارستان دیگر مثل گذشته نیست. بسیاری از قهرمانان این رشته از كشور خود خارج شده و در مناطق دیگری به فعالیت می پردازند كه مشخص ترین آن حضور گروهی از آنان در كشور قطر و پذیرفتن تابعیت این كشور است. در این میان هنوز هم در این كشور هستند مردانی كه مورد توجه جهانیان اند و ارج و منزلتی ویژه دارند. «یوردان گئورگی ایوانف» یكی از این افراد است. در بلغارستان او را هم ردیف و همطراز با آباجیف می شناسند و حتی قبل از این كه به ایران بیاید، گفته می شد كه او یكی از كاندیداهای اصلی برای هدایت تیم ملی بلغارستان است، ولی خودش علاقه مند به كاركردن در این كشور نبوده و فعالیت در ایران را انتخاب كرده است. البته ایوانف قبل از حضور دوباره اش در ایران چند سالی هم سرمربی تیم وزنه برداری مصر بود.
ستارگان یا جوانان
ایوانف بلغاری در حالی دوباره كار و فعالیت در كشور ما را آغاز كرده است كه از میان شاگردان اولیه اش در ایران تعدادی به پایان راه رسیده اند. از میان شاهین نصیری نیا، كوروش باقری، حسین توكلی و حسین رضازاده كه مشخص ترین آن ها هستند تنها حسین رضازاده وضعیت مناسبی دارد و می تواند اولین برگزیده ایوانف برای حضور در تیم ملی باشد. اما واقعیت این است كه آن ۳ تن دیگر وضعیت شان در حال حاضر چندان روبه راه نیست.
این مربی بلغاری در رابطه با كوروش باقری می گوید: باقری زانوهایش را مورد عمل جراحی قرار داده است. با پزشك معالج او در بلغارستان گفت وگو كرده ام. او ادامه وزنه زدن را برای سلامتی این وزنه بردار مضر می داند و من نیز حاضر به ریسك كردن نیستم. با او مفصل صحبت كرده ام و حقایق را با وی در میان گذاشته ام. در ارتباط با حسین توكلی هم ایوانف به خوبی از این نكته آگاه است كه قهرمان المپیك سیدنی بعد از آن عمل جراحی هنوز به سلامت كامل دست نیافته است. بنابر این وضعیت توكلی برای وی بسیار مبهم است و این حق طبیعی اوست كه بگوید توكلی باید با ركورد ورودی در اردو حاضر شود.
وضعیت شاهین نصیری نیا هم بی ارتباط با دو وزنه بردار یاد شده نیست و ایوانف خیلی دلش می خواهد بداند كه آیا قوای جسمانی شاهین در حدی هست كه بتواند توانایی تحمل وزنه های سنگین را داشته باشد.
از مجموعه واكنش هایی كه این مربی در ارتباط با این قهرمانان از خود نشان می دهد می توان چنین نتیجه گرفت كه او در این مرحله نمی تواند دست به ریسك بزند و با امیدواری صددرصد افكار و فعالیت هایش را روی آنان متمركز سازد. طبیعی است كه او در حال حاضر این جرأت را هم ندارد كه دست رد بر سینه آنها زده و تحقق برنامه هایش را با گروهی دیگر سامان دهی كند. از منظر واقع بینانه دیگری هم می توان به این مسأله چشم دوخت. در شرایط موجود نفرات جوانی كه مورد توجه ایوانف قرار گرفته اند اگرچه همگی توانا و دارای آینده روشنی هستند، اما سطح ركوردهایشان در فاصله زیادی تا ركوردهای جهانی قرار دارد و با توجه به این كه وزنه برداری ایران در پایان دوره محرومیتش كه شهریور ماه امسال به پایان می رسد مترصد شركت در دو میدان مهم آسیایی دوبی و جهانی دوحه است، این نگرانی وجود دارد كه نفرات تازه وزنه برداری ایران چگونه می خواهند یا می توانند از اعتبار و موقعیت این ورزش در این دو میدان بین المللی دفاع نمایند. البته این انتظار هم نمی تواند وجود داشته باشد كه ایوانف در این فاصله كوتاه تا شروع مسابقه های آسیایی و جهانی بتواند تیمی قدرتمند را روانه این رقابت ها سازد. پس باید كه نگاه عاقلانه ای به این قضیه داشت.
داراب ریاحی نائب رئیس فدراسیون وزنه برداری عقیده جالبی در این زمینه دارد. او می گوید: استراتژی اصلی و نهایی ما از برنامه های كنونی ایوانف حضور پربار وزنه برداران تیم ملی در رقابت های جهانی ۲۰۰۷ تایلند است. ما در تایلند به دنبال كسب تمامی سهمیه های المپیك ۲۰۰۸ هستیم و در پكن هم نگاهی جدی به كسب مدال های زرین از این بازی ها داریم. با این توضیح ریاحی شاید بتوان چنین نتیجه گرفت كه نباید در حال حاضر از وزنه برداری این توقع را داشت كه به جز حسین رضازاده كه وضعیت ثابت و مشخصی دارد دیگر قهرمانان ما بتوانند از میادین مهم بین المللی با دست پر خارج شوند.
حكایت دستیاران ایرانی ایوانف
با حضور دوباره ایوانف در ایران شور و نشاط دوباره ای در وزنه برداری ایران دیده می شود. در میان این شور و هیجان نكته نگران كننده دیگری هم وجود دارد و آن این است كه ظاهراً این بار این مربی بلغاری تمایل چندانی به این موضوع ندارد كه در كنارش از مربیان ایرانی استفاده كند. او در این مرحله یك مربی، یك ماساژور و یك پزشك را با خود به ایران آورده است و این دقیقاً نكته بسیار مهمی است كه ممكن است تبعات ناشی از آن بسیار ضرر آفرین باشد. البته این حق طبیعی یك مربی است كه دستیارانش را خود انتخاب كند، اما باید به این مسأله هم توجه شود كه پر منفعت ترین روش برای ما این است كه وزنه برداری ما در كنار پرورش قهرمانان بزرگی نظیر رضازاده از مربیان توانایی نظیر ایوانف هم برخوردار شود. این خواسته معقول زمانی می تواند به سرانجام برسد كه مربیانی همچون ایوانف زیاد خست به خرج نداده و اجازه حضور به مربیان ایرانی در كنار خود را بدهند.
علی مرادی رئیس فدراسیون وزنه برداری واضح و روشن درباره این موضوع چنین اعتقادی دارد: اصلاً و ابداً این گونه نیست كه ایوانف در تیم ملی مربیان ایرانی را در كنارش نداشته باشد. ما در هر مرحله از تمرینات دستیاران ایرانی این مربی بلغاری را به وی معرفی می كنیم و این تا پایان حضور وی در ایران ادامه خواهد داشت.
مرادی اضافه كرد: حضور مربیان ایرانی در كنار ایوانف زمانی می تواند پرفایده باشد كه مربیان عزیز ما از این مسأله استقبال كرده و در كلاس این مربی بزرگ نیازها و كاستی های فنی خود را كمتر نمایند. رئیس فدراسیون وزنه برداری این را هم گفت كه با همكاری صدا و سیما در صدد تهیه سی دی های آموزشی از این مربی بلغاری هستیم تا آن ها را در اختیار تمامی هیأت های وزنه برداری سراسر ایران قرار دهیم.