حماسه وبلاگ نویسی

وبلاگ نویسی گونه ای روایت كردن زندگی و نوعی حضور حماسی در فضایی مجازی است. حماسی به این دلیل كه حضور در فضای مجازی همچون كشف قاره جدید به حماسه برای فتح قلمروهای ناشناخته حاجت دارد و همچون اقلیت ها یا ماجرا جویان اروپایی كه در موطن اولیه خود از موقعیت مناسب برخوردار نبودند و به همین دلیل مهاجرت به سرزمین ناشناخته (قاره آمریكا) را برگزیدند، وبلاگ نویسی نیز نوعی كوچ فرهنگی از موطنی است كه جایگاه مناسبی برای حضور اقلیت های فرهنگی اجتماعی در آن وجود ندارد؛ كوچیدن از قلمرو واقعیت ها به عرصه مجاز! جوانان و زنان دو قشری اند كه بیشترین استفاده را از وبلاگ دارند اما حضور این دو قشر در بدو امر مبین چه نكته ای است؟ زنان و جوانان هر دو در یك سوی شكاف فرهنگی ایستاده اند و هر دو نوعی اقلیت فرهنگی در جامعه ایرانی محسوب می شوند. زنان در مقابل اقتدار مردانه جامعه و جوانان در برابر اقتدار جامعه بزرگسالان هر دو در موقعیتی فرودست قرار دارند. هر دو از امكانات و پتانسیل هایی برای خودبیانگری در متن جامعه دچار محدودیت هایی هستند. هر دو درگیر جدال های ناشی از نابرابری های جنسیتی و سنی هستند. اجازه دهید از اصطلاح پرسه زنی برای زنان و جوانانی كه در فضای مجازی زندگی می كنند استفاده كنم. با این تفاوت كه پرسه زنی در شهر واجد محدودیت هایی بیشتر است. پرسه زنی مجازی بدون ترك صندلی راحت خود و بدون ورود در شهر از طریق رسانه ها و اینترنت در سالن های بحث یا وبلاگ گردش می كند و تا آنجا كه به بحث ما مربوط می شود از طریق وبلاگ گردی و وبلاگ نویسی هویت های متعددی برای خود فراهم می كند. پرسه زن در فضای مجازی اگرچه می خواهد خود را بنمایاند و به دیگران بشناساند در عین حال در گمنامی جدید به سر می برد. وی همواره میل به ناشناخته ماندن و پنهان ساختن هویت خود دارد. میل به سرگردانی و گمنامی در عین حال میل به شناخته شدن از تضادهای عمیق در زندگی روزمره حكایت دارد. همان طور كه دورتی اسمیت نیز گفته است، زنان در خط حائل بین دنیای مردانه و جهان زنانه در نوسانند و این تلون پذیری و زندگی در خط گسل كاملاً با زندگی مجازی هماهنگ است، چرا كه وبلاگ نویسی جز این نیست كه تجربه در خط گسل بودن را عمیق تر می كند؛ زندگی ای با هویت سیال و موجودیتی غیرواقعی. موجود وبلاگی می تواند هویت خود را به هر شكلی كه مایل است بسازد. او به مدد قدرت تخیلش می تواند جهان خود را فراخ تر سازد و قلمروهای خود را در جهان مجازی در برابر جهان واقعی شكل دهد. بنابراین گسترش وبلاگ نویسی می تواند به معنای مقاومت در برابر واقعیت های متصلب زندگی باشد. گسترش فضای مجازی خصوصاً وبلاگ نویسی مرزهای عرصه عمومی و خصوصی را تیره و مبهم ساخته است. در اینجا تفكیك چندانی بین این دو عرصه وجود ندارد، این دو فضا درهم تنیده اند، ضمن آنكه باید اعتراف كرد یك فضا هم نیستند، شاید زنان و جوانان دریافته باشند این درهم تنیدگی فضای خصوصی و عمومی است كه می تواند فرصت جدیدی برای خودهویت یابی در اختیارشان قرار دهد.

عباس كاظمی

منبع : روزنامه شرق