رومرو - Romero

سال تولید : ۱۹۸۹
کشور تولیدکننده : آمریکا
محصول : پالیست پیکچرز
کارگردان : جان دوئیگان
فیلمنامه‌نویس : جان سکرت یانگ
فیلمبردار : جف برتن.
آهنگساز(موسیقی متن) : گابریل یارد
هنرپیشگان : رائول جولیا، ریچارد جوردان، آنا آلیشا، ادی وِلِز، آلخاندرو براچو، تونی پلانا، هارولد گولد، هارولد کانن لوپز، عمر رودریگز و لوسی راینا.
نوع فیلم : رنگی، ۱۰۵ دقیقه.


ال‌سالوادور، سال 1977. در روز برگزاری انتخاباتی آزاد و دموکراتیک، «عالی جناب اسکار رومرو» (جولیا)، دوستش «پدر گرانده» (جوردان) را می‌بیند که رأی دهندگان را راهنمائی می‌کند. در نتیجه انتخاب «ژنرال اومبرتو» (کانن لوپز)، رئیس‌جمهور و «رومرو»، اسقف اعظم سان سالوادور می‌شود. «رومرو» در جشنی که مالکان و ثروتمندان ترتیب داده‌اند، هدیه‌ای نیز از وزیر کشاورزی (رودریگز) دریافت می‌کند. اما «پدرگرانده» سراسیمه وارد می‌شود و خبر از کشتار دسته‌جمعی مردم در بیرون کلیسا می‌دهد. چند روز بعد، «پدرگرانده» به قتل می‌رسد، و با فاصله‌ای اندک، وزیر کشاورزی را می‌ربایند. همسر وزیر، «آریستا» (آلیشا)، از «رومرو» می‌خواهد پادرمیانی کند، ولی ربایندگان تنها در صورت آزادی زندانیان سیاسی، وزیر را آزاد خواهند کرد. «اومبرتو» وجود چنین زندانیانی را انکار می‌کند. وزیر به قتل می‌رسد. و بعدتر یکی از همکاران «رومرو»، «پدر اوسونا» (براچو) دستگیر و شکنجه می‌شود. حالا «رومرو» با ورود غیرمنتظره به مهمانی ریاست جمهوری، «اومبرتو» را دروغ‌گو می‌نامد. به‌زودی، افراد ارتش گروهی از کشیش‌ها را دستگیر می‌کنند و «رومرو» نیز به دندان می‌افتد. اما پس از مدتی کوتاه آزاد می‌شود و تصمیم می‌گیرد از تمام قدرت و نفوذش برای متوقف کردن کشتارها استفاده کند. او از طریق رادیو افشاگری می‌کند و سرانجام روز بیست و چهارم مارس 1980 به دست افراد ارتش به قتل می‌رسد.
* فیلم با همان نمای افتتاحیه‌اش، سالواردورِ آلیور استون (1986) را به خاطر می‌آورد. اما اگر در آن فیلم استون تلاش می‌کرد تا با ساختار شبه مستند و «نمایش‌گریز»اش فضائی تلخ و باورپذیر خلق کند، در این فیلم دوئیگان با رویکرد نمایشی و اغراق‌آمیزش، به ورطه قهرمان‌پروری ساده‌لوحانه سیاسی فرو می‌غلتد. به‌همین دلیل رومرو، به نمونه‌هائی مثل گاندی (ریچارد آتن‌بارو، 1982) شبیه است و رویدادهای سیاسی را به صورت سطحی در هیبت یک شخصیت - قهرمان فشرده می‌کند. درست به خاطر همین فقدانِ دیدگاه سیاسی - اجتماعی است که تغییر ناگهانی «رومرو» از یک هوادار رئیس‌جمهور به یک مخالف دیکتاتور، باورنکردنی از آب درآمده است. با حال بازی جولیا در نقش یک اسقف اعظم متقاعد کننده است.