مرکز هدایت زمینی

هر فضاپیما، کاوشگر و یا ماهواره در حال فعالیتی باید با مرکز هدایت زمینی در ارتباط باشد. فضاپیماها برای درجریان گذاشتن مرکز هدایت زمینی از کارهای عادی خود، علایمی را به این مرکز مخابره میکنند. درضمن مرکز فضایی مربوطه نیز دستورات لازم در مورد مسیر حرکت و دیگر عملیات فضاپیما را برای آن میفرستد. درزمان پرتاب، فضاپیما از پایگاه پرتاب هدایت میشود، اما به محض قرار گرفتن فضاپیما در فضا، مرکز اصلی هدایت زمینی هدایت آنرا برعهده میگیرد. مراکز کوچکتر برقراری ارتباط با فضاپیما در سراسر جهان پراکنده اند. این مراکز ارتباط ۲۴ ساعته را با فضاپیما میسر میکنند. همچنین ماهواره های مخابراتی میتوانند علایم را از فضاپیماها گرفته و به نزدیکترین مرکز هدایت زمینی بفرستند.
● مرکز فضایی کندی
شاتل فضایی، فضاپیماهای آپولو و اغتب ماهواره ها و کاوشگرهای فضایی آمریکا از مرکز فضایی کندی در فلوریدا (کیپ کاناورال)، به فضا پرتاب شده اند. این مرکز اکنون صاحب ۲ سکوی پرتاب برای پرتاب شاتلهای فضایی، ۲ سکو برای پرتاب ماهواره ها، و یک باند فرود برای نشستن شاتل های فضایی است. تجهیز شاتل در آشیانه های بزرگی صورت میگیرد.
پایگاههای نیروی هوایی واندنبرگ در کالیفرنیا یکی دیگر از مهمترین پایگاههای فضایی امریکا محسوب میشود. ماهواره های نظامی و آنهایی که در مدارهای قطبی قرار میگیرند، از این پایگاه به فضا پرتاب میشوند.
● سکوهای پرتاب
بایکونور در قزاقستان محل پرتاب تمام پروازهای فضایی سرنشین دار روسیه است. از این پایگاه همچنین برای پرتاب ماهواره های زیادی استفاده میشود. موشکها در آشیانه های بسیار بزرگی ساخته میشوند. آشیانه ها، موشکها را در مقابل شرایط جوی نامناسب از هوای بسیار سرد گرفته تا هوای بسیار گرم محافظت میکنند. سکوهای پرتاب شمالی در پلستک روسیه شلوغترین پایگاه پرتاب در جهان بوده اند. از ۱۴ سکوی این پایگاه پرتاب ، ماهواره های نظامی زیادی به فضا پرتاب شده اند.

منبع : نابغه های ایران