در روزی آفتابی همیشه خواهی دید - On A Clear Day You Can See Forever

سال تولید : ۱۹۷۰
کشور تولیدکننده : آمریکا
محصول : پارامونت
کارگردان : وینسنت مینه‌لی
فیلمنامه‌نویس : آلن جی لرنر، برمبنای نمایش‌نامه موزیکالِ برتن لین (موسیقی) و لرنر (اشعار).
فیلمبردار : هاری استرادلینگ
آهنگساز(موسیقی متن) : -
هنرپیشگان : باربارا استرایسند، ایو مونتان، باب نیوهارت، لاری بلیدن، سایمن اوکلند، جک نیکلسن، جان ریچاردسن، روی کینی‌یر و پاملابراون.
نوع فیلم : رنگی، ۱۳۰ دقیقه.


«دیزی گمبل» (استرایسند) یک دختر بروکلینی آرام، ولی به‌شدت سیگاری است. چون نامزدش، «وارن» (بلیدن) حس می‌کند اعتیاد «دیزی» ممکن است به فرصت‌های شغلی‌اش لطمه بزند، او را نزد «دکتر مارک شابوت» (مونتان) می‌برد. «دکتر شابوت» از کشف این نکته که «دیزی» قدرت‌های ادراکی مافوق طبیعی دارد، حیرت می‌کند و بعد در حال هیپنوتیسم می‌فهمد که «دیزی» قبلتر در سال 1814 به‌نام «ملیندا»، یک بانون انگلیسی در دربار «شاهزاده رجنت» (کینی‌یر) زندگی می‌کرده است. «دکتر شابوت» کم‌کم تکه‌های درباری‌اش، اینکه شوهر دومش ترکش می‌کند، و محکوم شدنش به مرگ به‌دلیل استفاده از نیروهای مافوق طبیعی‌اش برای کمک به تجارت شوهرش. او آرام آرام دل‌باخته «ملیندا» می‌شود. «دیزی» هم دل‌باخته «دکتر شابوت» می‌شود. اما وقتی تصادفاً از داستان «ملیندا» باخبر می‌شود، دیگر حاضر به ملاقات دکتر نیست. در این جا دکتر می‌فهمد که «ملیندا»، فقط هویت گذشته «دیزی» نیست... در قرن بیست و یکم او و «ملیندا» دوباره یکدیگر را ملاقات خواهند کرد و زوج خوشبختی خواهند شد.
* طراحی‌های زیبای جان دکوییر و میزانسن عالی زمینه‌لی از تضاد میان زمان حالِ سرد و پُر از فاصله‌ها (با رنگ‌های کِرِم و قهوه‌ای) و گذشته شلوغ و پُرهیجان (با رنگ‌های سرخ و طلائی و لباس‌های درخشان سسیل بیتن) حداکثر بهره‌برداری را می‌کند. فیلم نشانگر مهارت و سلیقه وافر سازندگانش است. موسیقی لین مسحور کننده و از نظر ملود یک غنی است و اگر ترانه‌های لرنر غیر از لحظه‌های تلاقی گذشته و حال و باقی جاها معمولی هستند، در عوض استرایسند و حیّ و حاضر است تا به گفت و گوهای عادی جلوه‌ای بدیع ببخشد. زمان سنجی کمیک او، با طراوت و خودانگیخته، دختر بامزه (ویلیام وایلر، 1968) را به یاد می‌آورد. رجعت به گذشته‌های کوتاه و استیلیزه بجا به کار گرفته شده‌اند. ترانه‌های فیلم تماماً در پیوندی مستقیم یا غیر مستقیم با رابطه مونتان / استرایسند هستند و دو ترانه‌ای که در نمایش موزیکالِ اصلی، نشاط آورترین قطعات بودند ولی ضمناً تأثیر مستقیمی روی گره‌های رُمانتیک این مثلث عشقی نداشتند، در نسخه سینمائی کنار گذاشته شدند. فیلم از آخرین دستاوردهای ذوق زیبائی شناختی مینه‌لیِ بزرگ است.