حمله اولزانا - Ulzana's Raid

سال تولید : ۱۹۷۲
کشور تولیدکننده : آمریکا
محصول : کارتر دِ هیون
کارگردان : رابرت آلدریچ
فیلمنامه‌نویس : آلن شارپ
فیلمبردار : جوزف بیروک
آهنگساز(موسیقی متن) : فرانک دِ وول
هنرپیشگان : برت لنکستر، بروس دیویس، خورخه لوک، ریچارد جاکل، خواکین مارتینز، لوید بوچنر، کارل سونسن، داگلاس واتسن، دران هامیلتن و جان پیرس.
نوع فیلم : رنگی، ۱۰۳ دقیقه.


وقتی خبر می‌رسد که گروهی از سرخ‌پوستان آپاچی به رهبری «اولزانا» (مارتینز) با ترک منطقه‌شان قصد حمله به روستاها و شهرهای کوچک را دارند، ستوانِ جوان و آرمان‌گرا، «گارنت» (دیویسن) مأمور می‌شود تا همراه دو راهنما به نام‌های «مکینتاش» (لنکستر) و «کی - نی - تای» (لوک) و سربازانش به تعقیب آنان بپردازد. در طول راه با ویرانه‌ها و قتل عام حاصل از حمله سرخ‌پوستان مواجه می‌شوند. «مکینتاش» گروه را ترک می‌کند تا اطلاعاتی از نقشه‌های بعدی سرخ‌پوستان پیدا کند. در یک درگیری پسر «اولزانا» را به قتل می‌رساند و نزد گروه باز می‌گردد. در یکی از روستاها، با زنی مواجه می‌شوند که همسرش را سرخ‌پوستان به قتل رسانده‌اند. «مکینتاش» به «گارنت» پیشنهاد می‌کند که گروه به دو دسته تقسیم شود و یک گروه به رهبری او با سرخ‌پوستان درگیر شود و «گارنت» همراه گروه دیگر در میانه نبرد سرخ‌پوستان را غافلگیر کند. «گارنت» دیرتر از موعد می‌رسد و با سربازان قلع‌وقمع شده و «مکینتاش» در حال مرگ روبه‌رو می‌شود. «اولزانا»، رهبر سرخ‌پوستان نیز در این نبرد به قتل می‌رسد.
* حمله اولزانا نقطه درخشانی در کارنامه دهه هفتاد آلدریچ است. می‌توان آن را نوعی دنباله بر فیلم قدیمی‌تر آلدریچ، آپارچی (1954)، دانست که در آن لنکستر سرخ‌پوستی تنها و یکدنده در حال گریز از چنگ سفیدپوستان سلطه‌جو بود. حالا او تبدیل به یک راهنمای دنیادیده و تلخ‌اندیش شده است که به سواره نظام کمک می‌کند تا یک آپاچی سرکش - همتای نقش خودش در آپاچی - را بیابند و شکار کنند. به روشنی خبری از ملایمت‌های لیبرال مُد وسترن‌های هم دوره نیست و آلدریچ عملاً ژانر را برای عصر ویتنام به روز کرده است. او خیانت را نه از طریق تأکید روی جزئیات بلکه از طریق شوک‌های تصویریِ بی‌مقدمه تأثیرگذار می‌سازد (فیلم‌برداری تکنی‌کالر بیروک هم در خدمت تشدید حس خشونت است) و حرف نهائی فیلم ناسازگاری بنیادین میان دو نحوه زندگی است: زندگی سفیدپوستان آرمان‌گرا و سرخ‌پوستان آئین‌گرا. فیلم‌نامه عالی شارپ قلمرو و وفاداری را به‌صورت استعاره‌هائی درهم تنیده درمی‌آورد و حمله اولزانا اثری بی‌انعطاف و تقدیر گرایانه است که کارگردان خود را بیش از هر زمان دیگر با تجربه و سرد و گرم چشیده نشان می‌دهد.