مسکن به عنوان یکی از نیازهای بنیادین انسان، همواره در کانون توجه دولتها بوده است. از سال ۱۹۴۸ و با تصویب اعلامیه جهانی حقوق بشر، مسکن به رسمیت شناخته شد و به عنوان یک حق اساسی انسان مطرح شد. قانون اساسی ترکیه نیز بر اهمیت این حق تاکید کرده است. ماده ۵۶ قانون اساسی تصریح میکند که «همه افراد حق دارند در محیطی سالم و متعادل زندگی کنند.» همچنین، ماده ۵۷ این قانون، دولت را مکلف میسازد تا با اتخاذ تدابیری جامع و برنامهریزیشده، نیازهای مسکنی شهروندان را برآورده سازد و به بهبود شرایط محیطی شهرها …