مساله چیست؟

ساختار اقتصادی ایران بر پایه ارائه کالاهای عمومی ارزان و یارانه‌ای شکل گرفته است. این مدل، به‌جای تخصیص بهینه منابع، رقابتی برای مصرف بیشتر ایجاد کرده است. در چنین سیستمی، هر فرد یا بنگاهی که بتواند بیشتر از منابع عمومی مانند آب، برق، بنزین، گازوئیل و دارو استفاده کند، خود را برنده می‌داند.