در سالهای اخیر، مسوولان و فعالان اقتصادی از رشد صادرات غیرنفتی سخن میگویند، اما نگاهی دقیقتر به ترکیب این صادرات، واقعیتی نگرانکننده را آشکار میکند: بخش بزرگی از کالاهای صادرشده ایرانی، بدون برند، بدون هویت مشخص و عمدتا بهصورت فلهای یا واسطهای از کشور خارج میشوند. در چنین شرایطی، صادرات بیش از آنکه یک استراتژی اقتصادی باشد، به مجموعهای از معاملات اتفاقی، وابسته به روابط شخصی و نوسانات قیمت تبدیل شده است.