بسیاری از خانوادهها فریاد غم و پشیمانی سر میدهند برای دختران و پسرانی که از دستشان رفتهاند نه لزوما به معنای مردن بلکه به معنای اینکه دیگر کنترلی بر آنها ندارند. راه خودشان را میروند آنهم نه راه درست. والدینی که هر روز میبینند جوانانشان به قهقرا میروند. در روابطی بی قرارداد و بی ضابطه که برایشان جز تباهی به ارمغان نمیآورد. از تنشهای هر شب والدین با جوانان تا افسردگیهای ازدواج سفید و درگیر شدن با واژه و مفهوم سخیف «پارتنر» و...