از منظر الهیات عهد، نهی از ولایت سلطهآور به معنای منع وابستگی به قدرتهایی است که هویت دینی و سیاسی مسلمانان را در معرض تغییر یا تضعیف قرار میدهند. در این نگاه، ولایت صرفاً یک رابطه حقوقی یا نظامی نیست، بلکه پیوندی جامع و تعیینکننده در شکلدهی به مسیر جمعی امت است. این امر، لزوم مرزبندی میان همزیستی مسالمتآمیز و پذیرش سلطه را روشن میسازد.