در ادبیات سیاسی و روابط بینالملل، همیشه از جنگ بهعنوان نقطه اوج بحران یاد میشود؛ لحظهای که همه چیز بهظاهر در اوج سختی قرار دارد. اما واقعیت این است که گاهی آنچه از خود جنگ تلختر و فرسایندهتر است، سایه جنگ است. بلاتکلیفی، تعلیق تصمیمها، و زندگی در وضعیت «شاید»ها، اقتصاد و روان جامعه را بیشتر از فشار مستقیم جنگ تحلیل میبرد.