بازسازی روانی و اجتماعی جامعه، به ویژه پس از جنگ و بحرانهای سنگین، باید به عنوان اولویت اصلی در سیاستگذاریها و برنامهریزیهای کشور قرار گیرد. بدون سلامت روان و تابآوری اجتماعی، هیچ طرح توسعهای نمیتواند به ثمر برسد. به همین دلیل، باید سلامت روان را نه تنها بهعنوان یک حوزه پزشکی، بلکه بهعنوان یک مسئولیت اجتماعی و ملی مورد توجه قرار دهیم.