اعتراف مهم مودریچ ؛ وقتی مورینیو اشک رونالدو را در آورد!

به گزارش گروه ورزشی خبرگزاری دانشجو، لوکا مودریچ هافبک کهنه‌کار تیم فوتبال میلان در گفت‌و‌گو با نشریه کوریره دلاسرای ایتالیا به مرور دوران بازیگری خود که مهمترین بخش آن در رئال مادرید سپری شد پرداخت و درباره آن اعتراف مهمی انجام داد.

مودریچ ۴۰ ساله که تابستان امسال پس از ۱۳ سال حضور در رئال مادرید از این تیم جدا شد و به میلان پیوست، اظهار داشت: من به خاطر الگو و قهرمان دوران کودکی‌ام، زوونیمیر بوبان طرفدار میلان شدم. او کاپیتان کرواسی بود که در جام جهانی ۱۹۹۸ فرانسه تا آستانه رقم زدن یک افتخار تاریخی پیش رفت (کرواسی در آن دوره به مقام سومی رسید). آن زمان هنوز ۱۳ سالم تمام نشده بود و پدرم به من یک گرمکن میلان هدیه داد. زندگی همیشه شما را غافلگیر می‌کند و اتفاقاتی برای‌تان رقم می‌زند که ممکن است هرگز نتوانید حتی تصورش ره هم بکنید.

مودریچ درباره جدایی‌اش از رئال مادرید هم اظهار داشت: مطمئن بودم که دوران بازیگری‌ام را در رئال مادرید به پایان می‌رسانم، اما در عوض به میلان آمدم. با این حال همیشه به خودم می‌گفتم اگر بعد از رئال قرار باشد برای تیمی دیگر بازی کنم آن تیم میلان خواهد بود. الان هم اینجا آمده‌ام تا جام ببرم.

مودریچ از ابتدای فصل تا کنون نه تنها یکی از بهترین بازیکنان میلان بلکه جزو بهترین‌های سری A تا پایان هفته هفدهم این رقابت‌ها بوده و به همین دلیل هم با تعدادی از برترین ستاره‌های تاریخ این لیگ مقایسه شده که یکی از آنها آندره‌آ پیرلو هافبک ایتالیایی پیشین تیم‌های میلان و یوونتوس بوده است.

ستاره کهنه‌کار کروات درباره مقایسه شدنش با پیرلو اظهار داشت: پیرلو ۶ سال از من بزرگتر است. او یکی از بهترین‌های این پست است، اما الگوی من به جز بوبان، فرانچسکو توتی بود. سری A در طول تاریخ بازیکنان فوق‌العاده فراوانی داشته است. من به خیلی از آنها نگاه می‌کردم و می‌گفتم که این همان سبکی است که می‌خواهم بازی کنم.

مودریچ در دوران بازیگری‌اش زیر نظر مربیان بزرگ مختلفی کار کرده و پیوستن‌اش به میلان، ماسیمیلیانو آلگری را هم به این لیست اضافه کرد. او درباره سرمربی فعلی‌اش تأکید کرد: آلگری شخصیتی فوق‌العاده دارد. از برخی جهات شبیه آنچلوتی است. او منطقی است، با مزه و عاشق شوخی است. با این حال در زمین بازی به عنوان یک مربی استاد است. تعداد کمی مانند او فوتبال را می‌شناسند. خوشحالم که الان مربی من است. از نظر من کارلتو نفر اول است، به خاطر شخصیت خودش و نه فقط به خاطر توانایی‌های فنی‌اش. زمانی که در مادرید بودیم هم با او درباره میلان صحبت می‌کردم. او هم معتقد بود که میلان جایی بی‌نظیر است.

یکی دیگر از مربیان تأثیرگذار در دوران بازیگری مودریچ در رئال مادرید، ژوزه مورینیو بود که البته فقط یک فصل زیر نظرش بازی کرد. در واقع مودریچ زمانی به رئال مادرید پیوست که آقای خاص هنوز سرمربی این تیم بود و در پایان آن فصل هم از این تیم جدا شد. او درباره مورینیو گفت: او واقعاً خاص است، چه از نظر شخصیتی و چه از لحاظ فنی. او بود که مرا به رئال مادرید برد. بدون مورینیو، من هرگز شانس رفتن به رئال مادرید را نداشتم. یک بار در رختکن دیدم که اشک کریستیانو رونالدو را درآورد، کسی که در زمین بازی همیشه تمام توانش را می‌گذارد، اما آن بار به خاطر تعقیب نکردن مدافع کناری حریف مواخذه شد. مورینیو با بازیکنانش شوخی ندارد و آدم روراستی است. برای او سرخیو راموس با بازیکنی که تازه به تیم پیوسته بود، هیچ فرقی نداشت و با همه یکسان برخورد می‌کرد. اگر باید حرفی را به تو می‌زد، مقابل خودت آن را به تو می‌گفت.

به جز آنچلوتی و مورینیو، یک مربی دیگر هم تأثیر بسزایی در تبدیل شدنش به بازیکنی بزرگ با افتخار کسب توپ طلا داشت. او در باره مربی‌اش در تیم دیناموزاگرب کرواسی گفت: تومو باسیچ. او به ما آموخت چطور با بی‌عدالتی مقابله کنیم. او به عمد یکی را مصدوم می‌کرد تا واکنش ما را ببینید. بعضی از ما عصبانی می‌شدیم، بعضی‌ها گریه می‌کردند، چون ناراحت می‌شدند. با این حال او توضیح می‌داد که در فوتبال مانند زندگی، ما باید خودمان را برای هر چیزی آماده کنیم، حتی قلدری. این‌طوری خودمان را برای لحظات سخت آماده می‌کردیم. یادم هست به من می‌گفتند که، چون جثه‌ام ریز است نمی‌توانم فوتبالیستی حرفه‌ای شوم. باسیچ، اما به من گفت که به این حرف‌ها اهمیت ندهم و کار خودم را انجام دهم نه چیزی که بقیه می‌گویند. حق با او بود. او به من می‌گفت: «تو بهترین بازیکن دنیا خواهی شد». بدون او، بدون دلداری‌هایش من هرگز به جایی که الان هستم نمی‌رسیدم.

آخرین بخش گفت‌و گوی مودریچ با کوریره دلاسرا به مقایسه میان کریستیانو رونالدو و لیونل مسی اختصاص یافت و ستاره کروات در این باره هم گفت: من خودم را به کریستیانو نزدیک‌تر می‌بینم، چون کنارش بازی کرده‌ام. او در رئال مادرید هم‌تیمی من بود و به شما اطمینان می‌دهم که رونالدو فقط یک فوتبالیست نیست، یک انسان باور نکردنی است. مردم او را نمی‌شناسند. او قلب بزرگی دارد و همیشه آماده کمک به دیگران است.