همه مقصرند. هم آموزش و پرورش که همه هم و غمش آموزش محتوای بیهوده کتب درسی است و به مهارت‌آموزی دانش‌آموزان توجه نمی‌کند، هم خانواده‌ها که از موضوع مهمی، چون افزایش تاب‌آوری در فرزندانشان غفلت می‌کنند، اما کار سختی نیست، تربیت کودکی که بتواند با وجود سن کم از پس کنترل رفتار و گفتار خود برآید.

دانش‌آموزانی هستند که هیچ‌وقت با مدرسه کنار نمی‌آیند و درس خواندن و انجام تکالیف را بیهوده‌ترین کار جهان می‌دانند.

احسان یار‌شاطر فرزانه هم‌روزگار ما، در پاسخ به کسانی که گفته بودند ما از این آثار هنری جدید که به‌عنوان هنر مدرن خوانده می‌شوند، چیزی سر در‌نمی‌آوریم و آنها را مشتی کار و اشیای بیهوده و بی‌ارزش می‌دانستند، در کتاب حکمت تمدنی، این‌طور پاسخ می‌دهد که: اولا هنر مدرن مخاطب عمومی ندارد و ثانیا تماشاگر آن …

صدیق قطبی، نویسنده، در کانال تلگرامی‌اش (عقل آبی) نوشت: «مولانا می‌گوید ما گاهی با ناخن‌های فکر، روح و روان‌مان را زخمی و خراشیده می‌کنیم. گاهی انرژی خود را مصروف گشودن گره‌هایی می‌کنیم که بر کیسه‌هایی تهی بسته شده است و افکار پراکنده به این می‌مانند که روی آینه چیزی بنویسیم و صفای آن را مخدوش کنیم.