این من را یاد «دایی وانیا» چخوف می‌اندازد، نمایشنامه‌ای عمیقاً بی‌ثبات‌کننده از نظر ‌روان‌شناختی که امروزه به‌عنوان بازتابی از فلج پس از کووید و ترس وجودی از تماشای گذر زندگی، طنین‌انداز می‌شود.

عشق و کاری که اندرو اسکات در این نمایش انجام می‌‏دهد، از اولین لحظه‌‏ای که روی صحنه می‌‏آید آشکار است. اسکات اجراهای فیزیکی با دقت کنترل‌شده و هیجان‏‌انگیزی ارائه می‌‏دهد. او به‌عنوان یک شخصیت از صحنه خارج می‌‏شود و به‏‌عنوان شخصیتی دیگر وارد صحنه می‏‌شود، در بازی کردن دو یا چند شخصیت، شاهکار و در دیالوگ …

آنتوان چخوف نمایشنامه‌نویس، اولین‌بار 125 سال پیش «دایی وانیا» را خلق کرد اما نقش‌های نمادینی مانند وانیا و سونیا هنوز هم مخاطبان را به هیجان می‌آورند.