اینجا سروستان است؛ هر اندیشه یک سرو!

ابراهیم صحافی، استاد دانشگاه در گفت‌و‌گو با «انتخاب» تصریح کرد: حزب توده فقط برای این آمده بود که منافع شوروی را در ایران حفظ کند. این‌ها که می‌گفتند «پرولتاریای جهان متحد شود» خیلی برای ایران خطرناک بودند؛ کاریزمای امام خمینی توانست این‌ها را جمع کند و از فروپاشی ایران جلوگیری کند.

صحافی تصریح کرد: دو جریان به موازات هم وجود داشت، یکی حکومت و یکی دیگر جمهوری اسلامی. با توجه به کاریزمایی که امام خمینی داشت، بر روی «جمهور» جمهوری اسلامی تاکید داشت. آقای مصباح یزدی که در آن زمان خیلی هم معروف نبود، از حکومت اسلامی صحبت میکرد. این دو با هم متفاوت است.

پژوهشگر حوزه ایرانشهر در گفت‌و‌گو با «انتخاب» مطرح کرد: جبهه ملی ناسیونالیسم رمانتیک را [از غرب] وارد کرد؛ از آنجا که این ایدئولوژی، روی سنت و فرهنگ ایرانی استوار نیست بلافاصله تبدیل به بیگانه ستیزی شد که بعد از انقلاب نیز این مسئله تداوم پیدا کرد

ابراهیم صحافی، استاد دانشگاه در گفت‌و‌گو با «انتخاب» تصریح کرد: ایرانی‌ها قبل از اینکه اعراب وارد ایران شوند، اندیشه‌ای داشتند به نام اندیشه ایرانشهری یا اندیشه ایران باستان که بعد از اسلام دوباره احیا شد و تداوم پیدا کرد در قالب صد‌ها سیاست‌نامه‌ای که وجود دارد.

ابراهیم صحافی استاد دانشگاه و ایران پژوه در گفت‌و‌گو با «انتخاب» تصریح کرد: امروز تمام مرز‌ها در کشور ما به رسمیت شناخته شده و چارچوب این گربه‌ای که به نام ایران است، این ملک مشاعی، تمام مردم ایران هستند.

ابراهیم صحافی استاد دانشگاه و ایران پژوه در گفت‌وگو با «انتخاب» تأکید کرد: ایران، مصر، سوریه، هند و چین ملت های قدیمی هستند؛ از این بین ملت مصر و سوریه درون اسلام عربی هضم شدند، در نتیجه هیچ اثری از آنها غیر از آثار تاریخ شان باقی نمانده اما ایران، هند و چین این‌چنین نیستند.

ابراهیم صحافی، استاد دانشگاه و ایران پژوه در گفت‌و‌گو با «انتخاب» عنوان کرد: از زمان کوروش در ایران، ملت به وجود آمده؛ هگل می‌گوید که اولین دولت، دولت کوروش است. اسکندر پس از حمله به ایران، حکومتی تشکیل دادند که دیگر ایرانی نبود ولی ملت همچنان ایرانی بود.

در این گفت‌وگو با دکتر ابراهیم صحافی، استاد و پژوهشگر تاریخ اندیشه سیاسی، به بررسی ایران، ریشه‌های ملی‌گرایی و ماجرای اما گرایی در ایران می‌پردازیم.

اکوایران: در مورد «هنر مدرن» این نظریه وجود دارد که اگر فردی آن را درک کند لقب نابغه را می‌گیرد و اگر شخصی آن را متوجه نشود، گویا جرأت این اعتراف را ندارد.

ایرانشهر، واژه‌ای که در دنیای امروز در کانون توجه و نقد قرار دارد، به عنوان نمادی از هویت و تاریخ ایران شناخته می‌شود.