بابـــک‌بهـــاری: انعکاس و تصور و تصویر و بهم ریزی مرزهای عینی و به‌وجود آوردن تصاویر و خیال‌های تازه با توجه به وجود داشتن همه این موارد در جهان عینی چه در خیابان و چه در دشت، بازتاب هایی خلق می‌کنند از حضور ابر در مغازه و انسان در کف رودخانه. خیال چنین است و خیال ساز اینچنین.

بابـــک‌بهـــاری: آقای پویا احمدی، دانش آموخته کارشناس ارشد مهندسی صنایع؛ ذهنیت دانشمندانه تکنیکال و آغشته به هنر در دست سازه‌ها و پیکره هایش از ذهنیت منظم و خیال اشارات دارد. دقیق بودن در این آثار راه را بر خیال نبسته که ره آوردشان غوطه در دریای هنر شده است، بیاییم تر شویم.

بابـــک‌بهـــاری: آبستره موجد احساس و تفکر پدیده مدرنی که از اوایل قرن بیستم به وادی هنر گام نهاد و حضورش هر لحظه در این عرصه فزونی گرفت. براستی گام زدن در وادی احساس صرف چه می‌تواند باشد. شاید همان گام زدن بر ابرها باشد که به بارانی ختم می‌شود، شاید!

بابـــک‌بهـــاری: عبدالرضا رابطی(کارشناس عمران) در چهار پرده علاوه بر ایده‌ها و معناها روش‌های تازه‌ای نیز ارائه کرده که همتراز معناها و ایده‌ها هستند. در حقیقت هم فرد هستند و هم جریان. امری که می‌تواند دنباله داشته باشد و به سیر برسد تا آنکه یکه و باشکوه و تنها بماند. به جریان بنگریم تا فرد تنها

بابـــک‌بهـــاری:چهار شات از تنهایی انسان و دریا که مادر همه موجودات است. آرامش و خیره شدن به خاستگاه و جسمی که دوسومش بدن ما و آرام‌کننده روح ماست می‌تواند موسیقی دریانوردان را در ما به ترنم آورد. دریا آرام نمی‌گیرد و ما در طلب آرامش به‌سویش روانیم تا شاید آرام بگیریم، چه به اندوه و کاش به شادی.

بابـــک‌بهـــاری:کریم اله‌خانی استاد هنرمندی آموزگار و آموخته‌ای که برآیند آثارش از استخوان خالص آغاز می‌شود و در گام‌های بعدی‌اش با دیگر چیزها (نوشتار، خون، کتاب و...) برای پیچیدگی‌های معنایی پیش می‌رود. آنچه به ما ارائه شده همانا از حاضر آماده تا آماده شده‌هایی که قرار است ما را به وادی تحیر و تفکر …

بابـــک بهـــاری: کاوه یاری هنرمندی که در عرصه‌های گوناگون فعال بود، این نوشته‌ها نگاهی به چقاشی‌های (چکش، نقاشی، از اصطلاحات نو‌ساخته) ایشان است. ذهنیت آزاد و رها و غیر‌آکادمیک مهم‌ترین نکته در آثار است، حضور هنرمند که قدم‌زنان همراهی‌مان می‌کند را کاملا احساس می‌کنیم و نگران ترک برداشتن چینی تنهایی‌مان …

بابـــک بهـــاری: چهره‌های پیدا و آشکار ما در لحظه حضور در مکان‌های همگانی از موارد جالبی است که فرد را در معرض جمع قرار می‌دهد. در این قرار گیری‌هاست که امر خصوصی به امر عمومی بدل شده و گاه ناخواسته شهره عام و خاص می‌شویم. تا چه حد این بخش را مشتاقیم.