جرج شکور، عاشقانه، سروده‌های محمدی، علوی و حسینی‌اش را در قاب سه حماسه فاخر و بی‌بدیل تنظیم و نشر داد و آنها را در حالی‌که می‌خروشید، می‌خواند و با تمام وجودش به موالی‌اش، ابراز عشق و ارادت می‌ورزید و با حلاوت دیوان «ملحمةالحسین»اش، طمطراق ابیاتش و خوانشِ حماسی‌اش غوغا به پا می‌کرد.