اوتیسم یا درخودماندگی، جهان خاصی از تفاوت‌ها است، دیدن دنیایی متفاوت از آن چیزی که ما می‌بینیم. براساس آمارهای جهانی، تقریباً از هر ۱۵۰ کودک، یک نفر درگیر اوتیسم است. اختلالی که روی توانایی برقراری روابط اجتماعی اثر می‌گذارد و ارتباط شفاهی را تحت تأثیر قرار می‌دهد.

یک بررسی جدید نشان می‌دهد که رژیم غذایی مادر در دوران بارداری می‌تواند بر خطر دچار شدن فرزندش به اختلال بیش‌فعالی کم‌توجهی یا ای‌دی‌اچ‌دی اوتیسم یا درخودماندگی تأثیر بگذارد.

تمپل گراندین، متخصص رفتارشناسی حیوانی که به بیماری درخودماندگی یا اوتیسم مبتلاست، در سال ۱۹۹۵ کتابی نوشت به نام «اندیشیدن با تصاویر.» او در این کتاب می‌گوید: جهان بین کسانی که فکرشان تصویری است و کسانی که با کلمه‌ها می‌اندیشند، تقسیم شده، اما مسئله این است که آدم‌هایی که با کلمه‌ها فکر می‌کنند، سایر …

خط سلامت: زندگی افراد دچار درخود ماندگی یا اوتیسم می‌تواند دشوار باشد و این چالش‌ها همچنین برای تقریباً تمام والدین در کمک به کودکان خود در این زمینه وجود دارد. با این حال، آموزش می‌تواند نقش کلیدی در بهبود کیفیت زندگی این افراد و خانواده‌هایشان ایفا کند.

اتیسم یا درخودماندگی، اختلال عصبی-رشدی است که خود را در سال‌های ابتدایی زندگی کودک (۳ سال ابتدایی) نشان می‌دهد که مانند هر بیماری و اختلال دیگری دارای یک سری علائم و نشانه‌هاست.

خط سلامت: اوتیسم یا درخودماندگی یک اختلال روانی است که در کودکی تشخیص داده می شود.

هرچقدر در سطوح مادی و بدنمند زندگی و جریان و نوبه نو شدنش جاری است، در سطوح زبانی و گفتمانی نوعی لکنت، درجاماندگی، درخودماندگی و زوال غالب گشته است.

از سال ۲۰۰۸، سازمان ملل، ۱۳ فروردین تا ۱۱ اردیبهشت را، به‌عنوان ماه جهانی آگاهی از اتیسم نام‌گذاری کرده است.

دوم آوریل هر سال روز جهانی آگاهی از اوتیسم است. طیف اتیسم(اوتیسم)، اختلالی نورولوژیک است که خودش را در سال‌های اولیه رشد کودک نمایان می‌کند