مجسمه فردوسی، یکی از شناخته‌شده ترین نمادهای هنری پایتخت، در طول چند دهه گذشته سه بار تغییر کرده تا به شکلی که امروز می‌بینیم برسد.  

نگاه متفکر و عمیق حکیم ابوالقاسم فردوسی، این بار نه از فراز آرامگاهش در توس، که از کرانه‌های نیلگون خلیج‌فارس به افق دوخته شده است.

چندی پیش، انتشار ویدئویی توهین‌آمیز ازسوی چهره‌ای کمتر شناخته‌شده علیه حکیم ابوالقاسم فردوسی، موجی از واکنش‌های گسترده را در میان جامعه ایرانی برانگیخت.

ماجرای توهین یکی از طنزپزداران به فردوسی و شاهنامه و خوانشی که از این متن بزرگ ادبیات فارسی داشته هنوز دنباله دارد.

تازه ترین شماره روزنامه همشهری امروز چهارشنبه ۵ شهریور ۱۴۰۴ با مطالب و گزارش هایی درباره مهمترین مسائل روز ایران و جهان منتشر شد.

بحث درباره شاهنامه و فردوسی دوباره داغ شده است؛ البته با کمال تأسف، به‌دلیل توهینی که توسط یکی از طنزپردازان فضای مجازی به این قله رفیع ادب و فرهنگ ایرانی انجام شده است. تعدادی از فعالان فرهنگی و اجتماعی به این اتفاق تلخ صورت‌گرفته، واکنش نشان دادند. با هم برخی از واکنش‌ها را مرور می‌کنیم.

نشست خبری سید عباس صالحی، وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی، صبح امروز در مجتمع فرهنگی باغ زیبا برگزار شد و البته مطابق معمول چنین نشست‌هایی با تأخیر.

انتشار ویدیوی زینب موسوی با لحنی تمسخرآمیز نسبت به اشعار فردوسی، موجی از واکنش‌های تند در فضای مجازی به همراه داشت و صفحه شخصی او از دسترس خارج شد.

درست در روزهایی که خبر توزیع رایگان شاهنامه در میان خانواده‌های تاجیکستانی  توجه دوستداران زبان فارسی و ادبیات را به خود جلب کرد، یک طنزپرداز ایرانی کمر همت برای تخریب ابوالقاسم فردوسی بست و نشان داد که مرز میان لودگی و طنازی همان مرزی است که این به اصطلاح طنزپرداز هنوز به قوه تشخیص آن نرسیده است.

محمدرضا شفیعی کدکنی، شاعر و استاد دانشگاه تهران، با انتشار بیت «زمانه بس که پلید و پلشت و مسخره شد/ عیارْسنجیِ خورشید کارِ شب‌پره شد» به جنجال زینب موسوی طنزپرداز درباره فردوسی واکنش نشان داد.

ویدئویی از از واکنش تند المیرا شریفی‌مقدم به توهین و تمسخر فردوسی و شاهنامه توسط یک بلاگر، پربازدید شد.

حماسه‌سراى توس، حکیم ابوالقاسم فردوسى، دهقان‌زاده‌اى بود که یک‌تنه اساطیر، تاریخ و حکمت ایران، از آغاز آفرینش جهان تا پایان دوره ساسانی را زنده کرد و 30 و اندى سال از عمر خود را بر سر سرودن شاهنامه گذاشت و این شاهکار جهانى را آفرید.

مهدی یزدانی‌خرم با پیشنهاد حسین پارسایی نگارش نمایشنامه‌ای درباره کوروش را آغاز کرد.

فردوسى از پیر دانش‌پژوهى باز مى‌گوید که زال در پرده، برده‌اى داشت که نیکو رود (چنگ) مى‌نواخت و آوایى دلنشین داشت و زال در پیران‌سالگى آرزوى آن کنیزک کرد و از او پسرى به گیتى پاى نهاد که از ماه اندکى پیدا نبود و زال براى بالاى بلندش و دیدار دلنشینش از او شاد شد، چه بسیار به سام مى‌مانست و خاندان سام از …

هم بسی رنج برددر آن ۳۰ سال که از دیو، زال، رستم، پَشنگ و گیو تا رخش، سیمرغ، سودابه و سهراب را شاهنامه کرد و هم خیلی، روز و روزگار دیده در این ۴۴ سال که بی‌کَجی، میان میدان همیشه به نامِ فردوسی ایستاده‌ و هنوز هم ایستاده‌است.