اگر به سلامتی جشن و سروری داشته باشید و احتیاج به آشپز پیدا کنید محض اطلاع عرض می‌شود که قهوه‌خانه «سیدحسینی» واقع در اسلامبول، پاساژ پروانه پاتوق بهترین آشپزهای تهران است.

اگر سرنوشت آلمان طور دیگری معین می‌شد و پیروزی از آن ما می‌گردید آیا امروزه وضع غیر از این نبود و به جای من فرماندهان متفقین و روسای کشورهای متفق به عنوان جنایتکاران جنگ تحت تعقیب قرار نمی‌گرفتند؟

مینی‌ژوپ را محکوم کنید. مینی‌ژوپ‌پوش‌های را به میان خود راه ندهید. با آن‌ها هم‌صحبت نشوید و معامله نکنید. مینی‌ژوپ برای جوانان محروم ما خاصیت یک سم جنسی را دارد...

در بیابان درخت کاشتند. نقل بود که ۵۰ هزار پرنده وارد کردند. تعداد باورنکردنی پرنده آنجا بود؛ ولی متأسفانه ظرف سه روز مردند؛ چون تحمل آن آب و هوا را نداشتند.

امریه از طرف شخص هیملر رسید. هیملر در امریه‌ی خود نوشته بود: «... به هیچ وجه به روی آمریکایی‌ها و انگلیسی‌ها تیراندازی نکنید.»

تعداد یهودیان که پیاده کوچه داده شدند به‌قدری در نظرم بی‌اهمیت بود که فراموش کرده‌ام؛ ولی به هر حال تعدادشان از ۲۰ هزار نفر کمتر بود.

هیملر می‌دانست که به‌زودی پست نظامی مهمی را به عهده خواهد گرفت از این رو برای تحویل گرفتن کامیون‌ها عجله به خرج می‌داد. در آن شرایط در نظر او ارزش کامیون‌ها خیلی مهم‌تر از جان چند صد هزار نفر یهودی بود.

پدر ثروتمندش که معماری موفق در آرژانتین بود ‌گفت: «اعلامیه‌ی دولت بولیوی دروغ است و هیچ دلیلی وجود ندارد که آدم حرف‌های دولت بولیوی را باور کند.»...

بشر به دستور مستقیم هیملر یهودیان را در برابر ابزار و جنس معاوضه می‌کرد. کورت بشر یکی از مغزهای متفکر و اقتصادی اس.‌اس بود و به مجارستان آمده بود تا برای اس.اس بنیان مالی مستحکمی برقرر کند.

اولین باری که او مرا با خودش در ارودگاه آشویتس به گردش برد خوب به خاطر دارم... مرا به کنار گورستانی برد که سطحی از آهن‌های مشبک داشت. بر روی این سطح مشبک اجساد هزاران یهودی که در اتاق‌های گاز مسموم شده بودند چون کوهی روی هم انباشته شده بود.

از جمله برجسته‌ترین چهره‌های مخالف با اصل ۸۷، مربوط به وظایف رهبری به‌ویژه بند مربوط به فرماندهی کل قوا، آیت‌الله مکارم شیرازی بود، تا جایی که پس از سخنان ایشان جلسه به تشنج کشیده شد و شیخ محمد کرمی به‌شدت به وی اعتراض کرد و گفت: «او فقیه را به باد هیچ گرفته است.»

قطارهای حامل یهودیان سرپوشیده بود. آن‌ها را توی واگن‌ها می‌ریختند، سپس درِ واگن‌ها را بسته مهر و موم می‌کردند... این قطارها نه مستراح داشتند نه حتی آب خوردن. غذا هم بسیار بسیار بد بود و یا اصلا غذا نبود.

من دختر فوق‌العاده‌ای نیستم، خیلی معمولی و ساده‌ام و به همین دلیل تا حالا با کمترین مشکلی روبه‌رو نشده‌ام. من در تمام یک سالی که در دبیرستان رضاشاه کبیر گذرانده‌ام و بعدها در طول ۴ سال تحصیل در دانشکده‌ی حقوق دانشگاه تهران هیچ‌وقت متوجه چیزی که باید از آن بترسم نشدم.

بین راه چندین بار آژیر خطر هوایی کشیده شد ناگهان حرکت ستون متوقف شد. البته نه برای این‌که مانعی پیش آمده بود، بلکه برای این‌که سی‌وهشتمین سال تولد مرا همان‌جا بین راه جشن بگیرند.

اصلا آن‌ها غالبا نام ایران و دولت و غیره را نشنیده بودند و حتی پول ایرانی را هم اگر نقره نبود قبول نمی‌کردند و فقط روپیه‌ی هندی را پول می‌دانستند، با این احوال و در آن گرمای ۵۵ درجه‌ی صحراهای جنوب برای اجرای ماموریت به راه افتادیم.

طرح مزبور طی مدت شش ماه در تمام موسسات و سازمان‌های دولتی از قبیل بانک‌ها، شهرداری‌ها و شرکت‌های وابسته به دولت قابل اجرا بوده و پس از مدت ۶ ماه در صورت لزوم مجددا به تصویب هیات وزیران تمدید خواهد شد.

فکر پاستوریزه کردن شیر در نیمه‌ی نخست دهه‌ی ۲۰ به ایران راه یافت و در حدود سال ۱۳۲۴ بنگاهی با عنوان «شرکت شیر پاستوریزه» در میدان فردوسی تهران تشکیل شد. این بنگاه به وسیله‌ی شماری از افرادی که تحصیلات خود را در همین زمینه در خارج از کشور به پایان رسانده بودند اداره می‌شد.

ابراهیم یزدی: همان طور که دنیای غرب هنوز پس از ۴۰ سال به تعقیب و مجازات مجرمین نازی‌های آلمان می‌پردازد ایران نیز باید مجرمین را به مکافات عمل خود برساند.

آتش‌بس در جنگی که عراق به ما تحمیل کرده است معنایی ندارد. هدف ما این است که جنگ را تا نابودی صدام جانی ادامه دهیم.

بسیاری از واژگانی که امروز به‌راحتی به کار برده می‌شوند همان‌هایی هستند که در آن دهه توسط فرهنگستان جای‌گزین شدند و اتفاقا برخی‌ بسیار طول کشید تا بین مردم جا بیفتد. مثل «فاکولته» که امروز اصلا کسی نمی‌داند چه معنی می‌دهد و «دانشکده» جایگزینش شد.

پیام یادشده به دکتر مصدق و ملت ایران بابت پیروزی‌هایی که در احقاق حقوق خود و تخلیه‌ی آبادان از کارمندان انگلیسی شرکت نفت به دست آورده بودند شادباش می‌گفت.

من وقتی آن عکس‌ها را تماشا می‌کردم هرگز نمی‌توانستم به خودم بقبولانم که عده‌ای یهودی ساکن یک گتو بتوانند آن‌قدر همبستگی، دلیری، فداکاری و قدرت مقاومت و مبارزه داشته باشند

مناظری که دیدم مرا سخت تکان داد. بعد از آن‌که اتوبوس از مسافرین تخلیه می‌شد یک لهستانی با چنگکی که به دست داشت داخل گودال به روی مرده می‌پرید دهان یکی‌یکی را می‌گشود تا اگر دندان طلایی داشته باشند با گازانبر بیرون بکشد.

مولر شنیده بود که در اطراف مینسک عده‌ای از یهودیان را تیرباران کرده‌اند، مرا مامور کرده بود تا گزارشی از این حقیقت برایش تهیه نمایم.

قسمت ما با قتل‌عام یهودیان کاری نداشت، ما فقط مامور سوار کردن و حمل یهودیان به سوی اردوگاه‌های مرگ بودیم. نمایندگان و فرستادگان من در سراسر مناطق اشغالی اروپا فعالیت می‌کردند...

به طوری که از سازمان زنان ایران اطلاع می‌دهند بعضی از ماموران ثبت‌احوال به تقاضای مادرانی که برای اخذ شناسنامه فرزند خود مراجعه می‌کنند ترتیب اثر نداده و صدور شناسنامه طفل را موکول به درخواست و مراجعه پدر می‌نمایند...

ماجرا آن‌طورها که مردم شایع کرده‌اند نیست. او در مسافرت جاجرود خواب عجیبی دید که بسیار ناراحت شد. فکر نمی‌کنم تا امروز کسی از این خواب آن‌طور که اتفاق افتاد اطلاع داشته باشد.

ادامه‌ی جنگ نظر ما را نسبت به ادامه‌ی تبعید یهودیان تغییر داد. به سال ۱۹۴۱ پیشوا شخصا یهودیان را دشمن نژاد آریایی معرفی کرد و دستور نابودی آنان را صادر نمود.

آن روز کنار دریا پرده کشیدند تا خانم‌ها آب‌تنی کنند. البته هیچ‌کس حتی خواجه‌ها حق نداشتند کنار پرده بیایند. همه‌ی ما به آب افتادیم. چند نفر شنا بلد بودند. آن‌ها که جوان‌تر بودند بازی می‌کردند. همدیگر را به آب انداختیم و صدای خنده‌ی ما گوش فلک را کر می‌کرد.

من و سایر «اس‌اس»‌های همکارم دست به خشونت‌های ناروا می‌زدیم، کنیسه‌های یهودیان را آتش می‌زدیم، مغازه‌های یهودی‌ها را غارت می‌کردیم و در خیابان‌ها و اماکن عمومی یهودیان را مورد تحقیر و توهین قرار می‌دادیم. در برابر ما هیچ‌گونه مقاومتی ابراز نمی‌شد.

هر چهار نفر زن یک حمام خصوصی داشتند و هرکدام از خانم‌ها دارای یک آشپزخانه‌ی جداگانه بودند. من خودم یک نفر ناظر، چند نفر کلفت و غلام و آشپز داشتم. ناظر وقتی ناهار حاضر می‌شد روی سرپوش ناهار مهر می‌زد که مبادا زهر قاطی آن کنند.

روزی فهمیدم آشپز مخصوص و خوشگل هیتلر که نه‌تنها به خاطر حفظ رژیم او غذاهای مخصوص می‌پخت بلکه نقش معشوقه‌اش را هم بازی می‌کرد سی‌ودو درصدش یهودی است. فوری گزارش این موضوع را تهیه کرده به دست رئیس دیگرم گروپن فوهرر (هانریش مولر) دادم.

از اکثر قصبات و شهرهای ایران زنان و دخترانی در حرمسرای ناصرالدین‌شاه بودند... در مدت نسبتا کوتاهی اصول معاشرت با شاه را می‌آموختند و لهجه‌ی آن‌ها را تغییر می‌دادند تا مثل دهاتی‌ها صحبت نکنند.

عایشه خانم که از خوشحالی توی پوست خود نمی‌گنجید... لپ مرا بوسید و گفت: «می‌شی زن شاه، سر و همسر به روزگارت حسد می‌خورند. حالا دیگه یک دختر دهاتی رعیت نیستی، زن شاهی. فردا می‌رویم امامه و بعد از آن می‌سپارمت دست امین‌اقدس خودش کار عقدت را تمام می‌کند.»

به طوری که می‌دانیم عراق راه دشوار مبارزه با استعمار و امپریالیسم را پیموده است. یادآوری می‌کنیم که انقلاب ۱۹۵۸ و اصلاحات انقلاب بعدی در کشور لطمه‌ی زیادی به استثمار و عوامل سرکوب ملت‌های کشورهای روبه‌رشد که توسط امپریالیست‌ها ایجاد می‌شد، وارد آورد.

بالاخره روزی به من یک بطری شراب قرمز نوشاندند. نوارچسب روی چشم‌هایم را برداشتند، سرم را از ته تراشیدند و عینکی به چشم‌هایم آویختند؛ عینکی که به جای شیشه صفحه‌های مدوری از لاستیک داشت.

کافه‌ای که اقامت داشتم شبی مورد محاصره‌ی پلیس قرار گرفت. زن کافه‌چی که خود یکی از رابط‌ها بود به موقع خبردار شد و مرا لابه‌لای (خرت و خورت)های انبار مخفی کرد... یک هفته‌ی تمام در آن‌جا ماندم تا بالاخره یکی از مشتریان کافه مرا همراه خودش از مرز گذرانید.

در نشست «معمای آغاز جنگ ایران و عراق» که روز  چهارشنبه ۲۸ شهریور ۱۴۰۳ در محل خبرگزاری خبرآنلاین برگزار شد، جعفر شیرعلی‌نیا پژوهشگر تاریخ جنگ ایران و عراق به پرسش «جنگ را ما شروع کرده‌ایم یا عراق؟» پاسخ گفت.

در بعضی از جراید در مورد اعدام‌هایی که در کردستان صورت گرفته انتقاداتی شده است ولی اگر آن‌ها مدارک قانع‌کننده‌ای دارند ارائه دهند و امیدوارم که ان‌شاءالله این‌گونه اشخاص توجه داشته باشند و از این پس با کلی‌گویی مطالب را وارونه جلوه ندهند و اذهان مردم ساده‌لوح را مشوش ننمایند.

از زنی به نام خانم «لیند هورست» هزار متر مربع زمین خریدم و برای ساختن مرغ‌دانی از جنگل‌بان نیز اجازه‌ی انداختن چند درخت جوان را گرفتم. سپس به کار مشغول شدم. مرغ‌دانی تمیز و گرم و راحتی ساختم تا مرغ‌ها در آن برای من تخم‌های گنده بگذارند.

ملت ایران نباید خیال بکنند که جنگی شروع شده است و ما دست و پای خودمان را گم کنیم، نه این حرف‌ها نیست یک چیزی آوردند و یک بمبی این‌ها انداختند و خراب کردند در رفتند... یک دزدی آمده است سنگی انداخته و فرار کرده و رفته است سر جایش. دیگر هم قدرت این‌که تکرار بکند، ان‌شاءالله ندارد.

در آن ایام برای این‌که چهره‌ام در استتار بماند و کسی نتواند مرا بشناسد یک ریش «بالبویی» [پرفسوری] گذاشته بودم. اوایل زبری ریش ناراحتم می‌کرد ولی بعدها به قشنگی‌اش دل بستم و عادت کردم. تصمیم داشتم لحظه‌ای قبل از فرار آن را بتراشم.

مسعود بختیاری: ارتش چندین بار گفته بود که عراق می‌خواهد به ایران حمله کند ولی حرفش خریداری نداشت./ رفیق‌دوست: در سپاه اصلا آمادگی جنگ نظامی نداشتیم ولی مجبور شدیم./ علایی: در ماه های اول پس از فروپاشی نظام سلطنتی، مسئله‌ی اول ارتش کسب آمادگی برای رزم نبود / شیرعلی نیا: ماجرا فراتر از این است...

من در خدمت این مرد دو منصب دارم که هیچ‌کدام در حد خود بی‌اهمیت نیست: من منشی مخصوص مهاتما می‌باشم و نیز در ساعات معینی گاوهای شیرده وی را پذیرایی می‌کنم.

مولوی عبدالعزیز نماینده‌ی مردم سیستان و بلوچستان در مخالفت با این اصل... خواستار حذف تاکید به «مذهب شیعه اثنی‌عشری» به عنوان یک اصل قانونی شد.

پخش‌کنندگان فیلم حاضر نیستند پولی برای بقیه‌ی کارها و اتمام فیلم بدهند. استودیوها سالن در اختیارم نمی‌گذارند. به آهنگ‌ساز نیاز دارم، تهیه‌کننده بیش از این پول نمی‌دهد و خلاصه آن‌که پس از مرارت زیاد فیلم حدود یک سال است بلاتکلیف مانده.

خطر بالای سر من به پرواز درآمده بود و دیگر بیش از آن نمی‌شد برای فرار ثانیه‌شماری و وقت‌کشی کرد. اندیشه‌ی فرار دائما در مغز من جولان می‌داد. فرار از کمپ زحمتی نداشت ولی از کجا می‌توانستم موفق به تهیه‌ی لباس شخصی و مقداری پولی و خواربار بشوم؟

خیلی‌ها پیشنهاد کرده‌اند که به آمریکا بروم و این اختراع را به نام خودم به ثبت برسانم و از آن استفاده‌ی مادی کنم. در حالی که من قصد استفاده‌ی مادی از این کار را ندارم و توسط مجله‌ی جوانان این اختراع را به مردم وطن خود و سایر نقاط دنیا هدیه می‌کنم.

به نام ملت و دولت جهوری عراق و به نام خودم تسلیت‌های راستین را به مناسبت درگذشت حضرت آیت‌الله سید محمود طالقانی را تقدیم می‌داریم.

آرمان امروز  :  شاهنامه با آن‌که رزم‌نامه است، اگر هم فراخ بنگریم هم باریک و ژرف؛ سروده‌ای است در ستایشِ زن. این نشانه‌ی آن است که در فرهنگ ایرانی زن نه‌تنها فروتر از مرد نیست، حتی اگر زنی باشد با شایستگی‌های بسیار، فراتر از مرد هم می‌تواند بود و شد. فهیمه نظری: یکی از حاشیه‌های [ ]

روزی که هواپیما عازم تل‌آویو بود مرد لاغراندامی که دو نفر از ماموران اسرائیلی همراه او بودند بدون انجام تشریفات کنترل ماموران پلیس و گمرک سوار هواپیما شد. این مرد همان آدولف آیشمن جنایتکار معروف نازی بود.

فهیمه نظری، جامعه‌شناس و پژوهشگر اجتماعی: «در آغوش درخت» یک فیلم ایرانی خوش‌ساخت و اثرگذار به کارگردانی و نویسندگی بابک خواجه‌پاشا و تهیه‌کنندگی محمدرضا مصباح و سجاد نصراللهی‌نسب، حاصل مشارکت سازمان سینمایی سوره و کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان و برگزیده جشنواره فیلم فجر سال 1401 است.

فهیمه نظری: بالاخره امروز [دوشنبه ۱۵ مرداد ۴۰۳] خواندنِ کتاب «پرتره یک آدم‌کش» را تمام کردم. پیش از پرداختن به جزئیات، یک خط از آخر حرفم را همین اول می‌زنم که این کتاب بازنویسی سردستی از «ابوالهول جنایات» است با سیر تاریخی پس و پیش، بدون هیچ نگاه جدید و بدون افزوده‌ای که در کلِ روایت تغییر نگرشی ایجاد …

خودکشی یک مسئله پیچیده و چندبعدی است که تحت تأثیر عوامل مختلف اجتماعی، اقتصادی، فرهنگی و روانی قرار دارد. در ایران خودکشی به عنوان یک معضل اجتماعی مطرح

فهیمه نظری پژوهشگر تاریخ ایران در صفحه اینستاگرام خود نوشت:بهار ۴۰۳ جمعه عصری به ثالث رفته بودم، در خلال تورق کتاب‌ها چشمم به جناب مستطاب م. ی. خ افتاد، پس از سلام علیک و احوالپرسی گفت کتابت رو گرفتم خیلی خوب شده به چاپ دوم هم رسید آفرین. کار جدید چی داری؟ گفتم روی دو قاتل دیگر کار کرده‌ام. گفت: …

خبرآنلاین نوشت: بزرگ‌ترین طرفدارش در ایران هم ملکه فرح بود. فرح افتتاح‌کننده‌ی تمام گالری‌هایی بود که سهراب در تهران گذاشت؛ کاری که در باره‌ی هیچ نقاشی نکرد. به‌شدت هم کارهای سهراب را می‌خرید، هم او و هم شمس پهلوی همسر آقای پهلبد که وزیر فرهنگ بود. بزرگ‌ترین کلکسیون سهراب را شمس پهلوی داشت. فهیمه نظری: …

فهیمه نظری در خبرآنلاین نوشت: هویدا: «بنده تسلیم دادگاه هستم و همیشه توکلت علی‌الله شعارم بود و الان هم این‌جا عرض می‌کنم که استدعای بنده از دادگاه این است که تمام این مسائل را سبک و سنگین کند و من نه دستم به مال و نه به خون آلوده است.» فرشته انشا: «برای دفن ایشان