شعر خیام زنده در روستاها و شهرها و نمایندۀ گفتمان ایرانی، یعنی خرد و مهر و شادی است و به‌همین‌دلیل است که چارینه‌هایش را از قالی‌باف بر حاشیۀ فرش تا تاکسی‌ران بر پشت ماشین می‌نویسند.