ایسنا/ محمدعلی اسلامی ندوشن در کتاب‌های «نوشته‌های بی‌سرنوشت» و «زندگی، عشق و دیگر هیچ» درباره رخشنده اعتصامی معروف به پروین اعتصامی که  در ۲۵ اسفندماه ۱۲۸۵ در تبریز متولد شد و در ۱۵ فروردین ۱۳۲۰ در سن ۳۴سالگی بر اثر بیماری حصبه درگذشت، می‌نویسد:  «پروین نه شاعر نابغه بود که نبوغش را به هدر دهد، و ن

سیمین بهبهانی شعری دارد که آیه‌ای از قرآن بالای آن نوشته شده و این آیه کوتاه انگیزه‌ای برای سرایش شعری بلند و خاص شده است؛ آیه ۱۷ سوره غاشیه: آیا به شتر نمی‌نگرند که چگونه آفریده شده؟

همه می‌دانیم حافظ شاعری است که با همه شاعران دیگر ایران و حتی جهان متفاوت است؛ از این رو که هیچ سخنور دیگری همانند او نتوانسته است در حافظه همزبانان خویش خوش بنشیند و در طول قرن‌ها دوست‌داشتنی‌ترین شاعر برای گروه‌های گوناگون مردم باشد؛ هم نخبگان در شعر او بیندیشند و کتاب‌ها و رساله‌ها و مقاله‌ها درباره‌اش …

«قصه‌های مجید بهترین کتابی است که می‌تواند برای بچه‌های این کشور مفید باشد. تمام مسائل اخلاقی در این کتاب وجود دارد. در همان صحبت‌ها درمورد دروغگویی صحبت شد که مجید دروغ زیاد می‌گوید. بله، اما آیا مجید با دروغگویی‌اش به موفقیت رسید؟ اینکه دروغگویی بد است به نحوی در متن گذاشته شده است که عواقب آن هم گفته …

محمدعلی اسلامی ندوشن می‌گفت «حتی یک لحظه خود را از مسائل ایران و مسائل روز منفک نکرده‌ام.» و معتقد بود: «رسالتِ ایران به پایان نرسیده است و شکوه و خرّمیِ او به او بازخواهد گشت.»

 اگر به نوشته‌های پرشمار محمدعلی اسلامی ندوشن نگاهی بیفکنیم، آشکار است که قلب او همواره برای ایران می‌تپید و عشق سرشاری به میهن خود داشت؛ با وجود  این، هیجانات رایج در آثارش جایی ندارند و چنان‌که خود تأکید داشت، مدیون غرب نیز بود و از فرهنگ و تمدن نوین جهانی بسیار آموخته بود.

«شاهنامه آخرش خوشه» از جمله ضرب‌المثل‌های رایج زبان فارسی است، اما چرا و چگونه چنین ضرب‌المثلی به وجود آمد؟

شاهنامه کتاب عظیمی است، و این عظمت گاهی باعث می‌شود خود را از داستانهای شیرین و ابیات بلندش محروم کنیم. برای علاقمندان شاهنامه بدون دسترسی به استاد، استفاده از این پیشنهادها مفید است.

کاشی‌ هفت‌رنگ اصفهان سده‌هاست که نظاره‌گران خویش را شیفته و مدهوش می‌کند؛ همان کاشی‌ دلکشی که محمدعلی اسلامی ندوشن نامور در سیمای نگارین و چین‌وشکن‌هایش، در رنگ‌های جاندار و در شاعرانگی‌هایش‌ چنان اشارت‌ها و ماجراهای مستوری دید که گفت «چکیدۀ تاریخ ایران» را باید در آن‌ جست.

دعایی: بعد از پیروزی آقای خاتمی گفت که:  ساقیا آمدن عید مبارک بادت  آن مواعید که کردید نرود از یادت در این گفته هم نصیحت کرد و هم نیاز جامعه را و امید امثال خودش و آن دولت را بیان کرد...خیلی سخت و سنگین و تهمت آمیز علیه اش نوشتند. بغض اش ترکید، پاسخ داد، پاسخ اش را چاپ کردیم

«پربار زندگی کرده‌ام؛ تاحدی شبیه به آن گیاهِ نوکِ تپه که باد، آن را از کمر درهم شکست ولی شادمان بود که در عوض، هردوسوی تپه را دیده است.» این تمثیل درخشان، سزاوارترین تصویری است که استاد زنده یاد محمد علی اسلامی ندوشن (3 شهریور 1303 – 5 اردیبهشت 1401) ، از 97 سال زندگیِ لبالب از آفرینشگری‌اش رسم کرده …

امروز ۵ اردیبهشت سالروز درگذشت شاعر نویسنده مترجم و پژوهشگر معاصر دکتر محمدعلی اسلامی ندوشن است.

دلش همه عمر برای ایرانش می‌تپید. شیفته ایران بود و دلبسته‌ی فرهنگ و تاریخ و ادب این سرزمین. هرچه گفت و هرچه نوشت روایت این عشق بود و شرح این شیدایی... «محمدعلی اسلامی ندوشن» سالکی بود در ساحت «ایران» ...

بخشی از کتاب «ایران را از یاد نبریم» اثری از محمدعلی اسلامی ندوشن در مورد تاریخ ایران را بخوانید.

محمدعلی اسلامی ندوشن با یاد کردن از سعدی به عنوان شادترین شاعر ایران، سال‌ها پیش این پرسش را مطرح کرده که چه شد او طی ۷۰۰ سال، حاضرترین فرد در متن جامعه ایران بود و چه شد که طی ۵۰ سال آن‌طور که می‌بایست، به مقام او توجه نشد؟

سعدی شادترین شاعر ایران است؛ شاعری که کمتر ما را در دست‌اندازهای زمین و آسمان می‌اندازد.

دنیای اقتصاد: مراسم یادبود دومین سالگرد درگذشت محمدعلی اسلامی ندوشن فردا چهارشنبه در خانه اندیشمندان علوم انسانی برگزار می‌شود. هادی خانیکی، محمد دهقانی و محمدجواد حق‌شناس در این مراسم سخنرانی می‌کنند و همچنین پیام شیرین بیانی، استاد دانشگاه و همسر اسلامی ندوشن، پخش خواهد شد.

به گزارش پیام ما به نقل از ایسنا، هادی خانیکی، محمد دهقانی و محمدجواد حق شناس در این مراسم سخنرانی خواهند کرد. همچنین پیام شیرین بیانی، استاد دانشگاه و همسر اسلامی ندوشن پخش خواهد شد.

مراسم یادبود دومین سالگرد درگذشت محمدعلی اسلامی ندوشن روز پنجم اردیبهشت‌ برگزار می‌شود.