یکی از ویژگی‌های منحصر به فرد معماری ایرانی «درونگرایی» است که تحت تاثیر فرهنگ اسلامی، محرم و نامحرم را از هم جدا می‌کند؛ اما معماران ایرانی برای اینکه اندرونی‌ها ـ زنان و کودکان ـ احساس کمبود نداشته باشند، حیاط را به گونه‌ای طراحی کردند که تمثیلی از بهشت ـ آب، باغچه و ایوان ـ است.

بازی موجب افزایش خلاقیت کودکان می‌شود و تأثیر بسزایی بر هوش هیجانی و عاطفی و حتی منطقی آنان دارد. اما معماری آپارتمانی، امکان چنین رشدی را از کودکان می‌گیرد.