در سال 1206 هجری شمسی، پس از شکست‌های پی‌درپی قواى ایران در برابر روس‌ها و از دست رفتن گنجه و قلعه عباس‌آباد، فتحعلی شاه اقداماتی برای تقویت نیروهای ایرانی انجام داد. در این دوره، مذاکرات سیاسی با میانجیگری گریبایدوف و تحرکات نظامی عباس‌میرزا و فتحعلی شاه به وقوع پیوست که نهایتاً به امضای معاهده ترکمنچای …

آنچه حکیم نظامی را در ادب پارسی به اوج شهرت رسانده، پنج گنج اوست که نقطه برتر آن داستان‌سرایی است.

هموطن عزیزی که به باکو و گنجه سفر کرده، در مورد تحریفات تاریخی رژیم علیف در موزه ملی این کشور و نیز حذف آثار و نشانه های زبان فارسی از مقبره نظامی گنجوی و تلاش برای جعل هویت برای این شاعر بزرگ ایرانی، توضیحات مفصلی ارائه می کند.

شمیسا در کتاب نظامی و هفت پیکر راز ماندگاری این اثر از پیر گنجه را در چگونه گفتن او می‌داند و معتقد است در چه گفتن‌ها ظاهراً امر مهمی نیست.

وحید ضیایی می‌گوید داستان‌های هفت‌پیکر مقدمه‌ای از جهان فکری و فلسفی همه جهان دوره نظامی است نه بخشی از آن و کالبدشکافی آن ما را به کشف فرهنگ اصیل ایرانی می‌رساند.

۲۱ اسفند روز بزرگداشت شاعر ایرانی   نجمه سیددخت آرمان امروز : نظامی گنجوی از بزرگان طراز اول شعر فارسی و از پیشوایان داستان سرایی در ادبیات فارسی است. نظام الدین الیاس گنجه ای مشهور به نظامی، پسر زکی، در سال ۵۴۰ هجری در شهر گنجه که اکنون از شهرهای آذربایجان روسیه است، در [ ]

گنجه در آن زمان متعلق به ایران بوده و نظامی خودش بارها این امر را در اشعارش تاکید کرده است. مثلاً در بیت مشهور «همه عالم تن است و ایران دل / نیست گوینده زین قیاس خجل». به گزارش عصر ایران ؛ صالح خشنودپور طلاتپه، به مناسبت هفتۀ گرامی‌داشت نظامی- شاعر بزرگ ایران زمین نشستی

در جمهوری آذربایجان برخی از اهل ادب و سیاست می‌گفتند نظامی اهل گنجه است و گنجه هم متعلق به ما. پس چرا شما اصرار دارید بگویید شاعری ایرانی و فارسی‌زبان است؟ توضیح می‌دادم این یک مغالطۀ عامیانه است. زیرا تعلق امروزین گنجه به جمهوری آذربایجان ملاک نیست، بلکه زمان زیستِ فرد، ملاکِ تعلق اهل یک خطه به یک ملیت …

هویت‌سازی‌های کاذب و میراث ادبی نظامی گنجه‌ای در مورد تاریخ زاده‌شدن نظامی اختلاف نظر است، ولی او باید در میان سال‌های 530 تا 540 هجری قمری دیده به

در این روزگار، پیرامون کشور ما ایران با تاریخ و هویت فرهنگی چندهزارساله‌اش، کشورهایی سر برآورده‌اند که روزگاری پاره‌ای از پیکره ایران بزرگ بوده‌اند و اکنون برای خود استقلال و هویت فرهنگی مستقلی قائل هستند.