اگر صلح امام حسن نبود، زمینه‌ای برای شهادت سیدالشهدا با این برکات عظیم فراهم نمی‌شد و بنی‌امیه آن چنان اسلام را وارونه جلوه می‌دادند و اهل بیت را برخلاف واقعیت معرفی می کردند.

یک کارشناس حقوقی در یادداشتی به موضوع حقیقت انسان‌ها و حکمت آفرینش پرداخت.

گرایشی در انسان وجود دارد که اگر شکوفا شود و شدت پیدا کند، آدمی حتی به برادر خودش هم رحم نمی‌کند و آن گرایش نامش حسد است.

کسی که از شدت عصیان و بی‌اعتنایی و فراموش کردن حق عبودیت خدا، لیاقت یاد خدا را از دست داده و خدا دلش را غافل ساخته، همیشه در این غفلت باقی است.

در قرآن کریم پیامبر اعظم(ص) به شیوه‌های مختلفی امر به صبر شده است؛ گاهی با تعبیراتی ساده و معمولی و گاهی نیز با تعبیر «وَ اصْطَبِر»که بمعنای صبری سنگین و پر زحمت به بردباری امر شده است.

اصلی که همه مسلمانان، از شیعه و سنی به آن معتقدند مساله شفاعت است؛ البته شیعه ویژگی‌های خاصی برای شفاعت قائل است.

قدم اول برای رسیدن به سرانجامی نیکو و بهره‌مندی از این مقامات و احترام فرشتگان آن است که به عهدی که با خدا بسته‌اند، وفادار باشند.

شیطان برای فریب انسان از هر راهی وارد می‌شود، در اینجا چنین القا می‌کند که اگر همه حوادث و اتفاقات مقدر و مکتوب است و قابل تغییر نیست، پس انسان برای چه بی‌جهت خود را به زحمت بیاندازد ؟

قرآن برای تشویق مردم به صبر و مقاومت در میدان جهاد از این نکته غفلت نفرموده که خشنودی مؤمنین از پیروزی بر کفار را یادآوری کند، تا به این واسطه کسانی به صبر و مقاومت تا پیروزی ترغیب شوند.

در فرهنگ اسلامی مفهوم صبر گسترده‌تر از مفهوم عرفی آن است و واژه‌ای که با مسامحه می‌توان به عنوان مرادف آن معرفی کرد مقاومت است.

انسانیت انسان اقتضا می‌کند که در مقابل بعضی گرایش‌ها و امیال مقاومت کند و کارهایی که این گرایشات به سوی آن می‌خوانند، را انجام ندهد.

انسان برای رسیدن به کمال و سعادت باید از بین راه‌های مختلفی که پیش روی اوست و هر یک جاذبه خود را دارد، مسیری را انتخاب کند که او را به سعادت می‌رساند و این امر در گرو انتخاب صحیح است.

«صبر» یعنی مقاومت در مقابل انگیزه و عاملی که انسان را به جهتی غیر از کمال دعوت می‌کند؛ ما هم انسان و خواهان کمال خود هستیم؛ کمال ما نیز در سایه انتخاب راه صحیح حاصل می‌شود .