فردوسی در شاهنامه بارها از پیران ویسه با واژه‌هایی چون خردمند ، فرزانه ، و نیک‌نهاد یاد می‌کند. و شاید با این پیام که: دشمن، همیشه شریر نیست؛ گاه شریف‌ترین مردان، آن سوی مرز دوستی‌اند.