«مگر نمی دانید؟ امروز عاشورا است. اشک چشمان محمد را پر کرد. به یاد دوستان شهیدش افتاد. به یاد امام حسین (ع) که در چنین روزی و در چنین ساعتی آخرین نمازش را خوانده آنهم زیر باران تیر مثل امروز که نیروهای او زیر آتش ضد انقلاب بودند.»

همه کسانی که گرداگردش ایستاده بودند با ترحم به او نگاه میکردند. او را به دیده محکومی می دیدند که تا چند ساعت دیگر به‌سزای اعمالش می رسد یکی: گفت خودت را بدبخت کردی می دانی جلو چشم این همه آدم زدی تو گوش او، همین امشب می‌فرستندت تهران و آنجا هم یک دادگاه نظامی، در شرایط جنگ میزنی توی گوش فرمانده‌ات؟»