شاید من از دکو بهتر باشم

امیررضا روانخواه, یکی از آنهایی که قرار است آبی ها را نجات بدهد

امیدرضا روانخواه با اکثریت بازیکن‌های فوتبال ایران فرق دارد. اول فکر می‌کنی برایت نقش بازی می‌کند و فاصله بین ظاهر و باطنش شاید اندازه فاصله تهران تا شیراز و استقلال با فجر باشه اما اگر دقت کنی معلوم می‌شود که او خود خودش است بدون هیچ نقش بازی کردنی این جوان ۲۰ ساله که قرار است ستاره تیم محبوب آبی باشد یکی از رویاهایش بردن بچه‌اش به پارک است.

- از انتخاب استقلال راضی هستی؟

از بچگی طرفدار این تیم بودم و می‌دانستم که راه پیشرفتم در این تیم هموار است.

- پس رنگ خونت آبی بوده؟

نه آقا حالا درسته که استقلال را دوست دارم ولی جز طرفداران دو آتیشه این تیم نبودم.

ـ با شرایط تیم کنار آمده‌ای؟

خدا را شکر همه به من محبت دارند و جو تیم خوب است اما شرایط تیم تعریفی ندارد و سر این قضیه خیلی ناراحتم.

- قبول داری که هنوز آن روانخواه فجر سپاسی نشدی؟

من سه بازی اول تیم ذخیره بودم. بازی چهارم مقابل شیرین فراز فیکس بازی کردم و گل زدم و بهترین بازیکن هفته شدم. جلوی سایپا هم که همه بد بودند وگرنه شرایط من آنچنان بد نیست.

- کدام یک از بازیکنان تیم را با لفظ آقا صدا می‌زنی؟

آنهایی که بزرگ‌ترند. مثل منصوریان، نوازی یا قربانی.

- تیمتان باند دارد؟

آره اما یکی که آن هم کل تیم است و گر نه باند دیگری که من ندیده‌‌ام.

- با چه کسی در استقلال راحت‌تری؟

با مجتبی جباری البته با پولادی و علیزاده هم راحتم.

- غلام پیروانی چقدر با حجازی فرق دارد؟

پیروانی به جوانان اعتقاد دارد و بازیکن گران قیمت نمی‌خرد اما حجازی هم از بزرگان فوتبال بوده و من درس‌هایی که از پیروانی یاد گرفته‌ام را باید به حجازی پس بدهم.

- خیلی‌ها برای معروف شدن و شهرت استقلال و پرسپولیس را انتخاب می‌کنند. تو هم جزو این دسته هستی؟

زیاد به شهرت فکر نمی‌کنم. من استقلال رابه خاطر پیشرفت کردن انتخاب کردم از استقلال آدم به تیم ملی و لژیونر شدن هم می‌رسه.

- کدام کشور به سلامتی؟

الان که همه به خاطر مسائل مالی امارات را انتخاب می‌کنند اما من هدفم اروپاست.

- خیلی به خودت اطمینان داری؟

شاید، چون من به خودم خیلی ایمان دارم. تازه بین بازیکنان ایرانی و اروپایی فرق زیادی نیست. استعدادهای زیادی در ایران داریم و یک روز باید در هر باشگاه بزرگ اروپایی یک بازیکن ایرانی بازی کند.

ـ حالا کدام لیگ اروپایی را دوست داری؟

اسپانیا و انگلیس به عبارت بهتر بارسلونا و چلسی

- پس می‌توانیم شاهد بازی تو در کنار دکو یا لمپارد باشیم؟

مگر من چه مشکلی دارم. اکردکو آدم‌ است من هم آدمم اگر او دو پا دارد من هم دو پا دارم تازه شاید شرایط من از او بهتر هم باشد.

- این اعتماد به نفس از کجا می‌آید؟

من از ۱۴ سالگی دور از خانواده زندگی کردم و خیلی سختی کشیدم تا به اینجا برسم. همیشه هر کاری هم که می‌خواهم بکنم خودم را به دست خدا می‌سپرم و موفق می‌شوم.

- زندگی در تهران سخت‌تر است یا شیراز؟

مسلماً تهران. زندگی در اینجا خیلی سخت است. یک ماه اول که به تهران آمده بودم خانه نداشتم و مجبور بودم خانه فامیل زندگی کنم.

- الان خانه داری؟

مال خودم که نیست اما رهن کردم.

- کجا؟

سعادت‌آباد. اکثر بچه‌های استقلال این دور و بر زندگی می‌کنند.

ـ پس کلاً وضعتان خوب است؟

ای آقا من هنوز هیچ چیز از خودم ندارم. سه سال در فجر بازی کردم ۴۰ میلیون تومان گرفتم که همش خرج شد الان آدم می‌خواهد خانه بخرد می‌گویند خانه ۱۰۰ متری، ۲۵۰ میلیون تومان که از قرارداد دو ساله من با استقلال بیشتر است.

ـ زندگی جدید در تهران شخصیت تو را عوض کرده؟

باورت می‌شود بگویم از روزی که از شیراز آمده‌ام هنوز نرفته‌ام خرید و با همان لباس‌های سابقم می‌روم بیرون و اصلاً دنبال لباس و مدل مو نیستم.

- اما خیلی از فوتبالیست‌ها این جوری هستند؟

انگار شما خیلی به جماعت فوتبالی بدبینی چرا این جوری به قضیه نگاه نمی‌کنی که یک فوتبالیست برای رسیدن به سطح اول فوتبال سختی‌های زیادی کشیده و آرزوش بوده که هر وقت وضعش خوب شود برود یک لباس شیک بخرد یا یک ماشین آخرین مدل سوار شود.

- تغییرات که فقط مختص ظاهر نیست وممکن است باطن آدم هم عوض شود.

حرف‌هایت خنده‌دار است اما مهم این است که دل آدم عوض نشود. ممکن است من هم تغییر کنم. اما امیدوارم که این تغییرات مثبت باشد نه منفی

- خیابان‌های تهران را یاد گرفتی؟

فقط مسیر سعادت آباد – هفت تیر را بلد هستم

- یعنی تا حالا بیرون نرفتی؟

نه تا حالا یک بار هم بیرون نرفته‌ام و تازه دیشب برای اولین بار رفتم استخر

ـ اصلاً اهل پاتوق و رفیق بازی هستی؟

نه. تهران که هیچی. در شیراز هم که این قدر جای دیدنی دارد هم پاتوق نداشتم. این حرف‌ها برایم خنده‌دار است. نا سلامتی‌من فوتبالیست هستم. انشاءالله بعداً دست بچه‌ام را می‌گیرم و می‌برمش پارک.

- با چنین افکاری چه نقشه‌هایی برای آینده‌ات داری؟

ببین. من حداکثر ۱۰ سال دیگر می‌توانم خیلی خوب بازی کنم و در فوتبال در سن بین ۲۰ تا ۳۰ بدن آدم تبدیل به منبع درآمد می‌شود پس باید بهترین استفاده را از آن بکنم. نتیجه این‌که فقط باید فکرم به تمرین باشد.

- اصلاً معنی تنوع و تفریح را می‌دانی؟

آره اما لذتی که از تمرین کردن می‌برم را در هیچ چیز دیگر پیدا نمی‌کنم.

- تفریحات دیگری داری؟

پلی استیشن زیاد بازی می‌کنم. سعی می‌کنم تیم‌هایی را بردارم که قوی هستند مثل منچستر یا تیم ملی انگلیس

- تحصیلاتت چیست؟

دیپلم مکانیک دارم اما کتاب روان‌شناسی زیاد می‌خوانم.

- سقف آرزوهای تو کجاست؟

فکر نکنم افتخاری بالاتر از بهترین بازیکن جهان شدن برای یک فوتبالیست وجود داشته باشد. نه این‌که خودم را بگویم اما فوتبالیست ایرانی این توانایی را دارد.

- بازیکن استقلال خیلی زیر ذره‌بین است. با این مسئله کنار آمده‌ای؟

ممکن است آرامش آدم کمتر شود اما هر چقدر فرد بیشتر در چشم باشد بهتر هم پیشرفت خواهد کرد.

نویسنده : رامین طبرسی