درس های «اوزاکا» برای پکن

مسابقات اخیر دوومیدانی قهرمانی جهان که در اوزاکای ژاپن برگزار شد, تصویر صحیح تر و دقیق تری از آنچه انتظار این رشته را در المپیک پکن می کشد به دست داد و درس های آن برای تمامی میادین بعدی, روشن و با ارزش است

مسابقات اخیر دوومیدانی قهرمانی جهان که در اوزاکای ژاپن برگزار شد، تصویر صحیح تر و دقیق تری از آنچه انتظار این رشته را در المپیک پکن می کشد به دست داد و درس های آن برای تمامی میادین بعدی، روشن و با ارزش است.

پیش از شروع رقابت های اوزاکا، چین وعده داده بود که در راه نیل به پیروزی هایی بزرگ در المپیک ۲۰۰۸ و صدرنشینی در جدول مدال های آن مسابقات، حتماً در رقابت های جهانی دوومیدانی امسال نیز رتبه شامخ و مدال های متعددی را کسب خواهد کرد، اما چنین نکرد و در جدول مرغوبیت مدال ها فقط در رده یازدهم قرار گرفت و از یک طلا فراتر نرفت و نشان داد کارش در المپیک خانگی سخت تر از تصوراتش خواهد بود. این در حالی بود که آمریکا، کنیا و روسیه اول تا سوم شدند و برای آمریکا ۱۴ طلا و کنیا ۵ مدال زرین به دست آمد.

آنچه کنیایی ها را صاحب رتبه ای چنین رفیع ساخت، مانند معمول کار خوب دونده های استقامت این کشور بود و این در حالی شکل گرفت که یکی از بهترین های آنان که برنارد دلاگات باشد، پس از ۲ سال اقامت در آمریکا امسال برای این تیم و به نام آن به میدان آمد. در شرایطی که ۳ تیم صدر جدول مدال ها دلایل متعددی برای ابراز شادی داشتند، تیم چین فقط می توانست به مدال زرین لیوشیانگ دلگرم باشد. مدال مردی که ابتدا مدال طلای «دوی» ۱۱۰ متر با مانع را در المپیک آتن برد و سپس حدنصاب جهانی آن را شکست و حالا طلای جهانی را نیز ضمیمه آن کرده است.

● هیچ رکورد جهانی شکسته نشد، اما...

شاید این ایراد کلی به مسابقات جهانی اوزاکا وارد بوده باشد که در این رقابت ها به رغم حضور ورزشکاران ۲۰۲ کشور و اجتماع نخبه ها هیچ رکورد جهانی ای شکسته نشد ولی به جبران آن برخی نمایش های خوب رؤیت شد و بعضی دوومیدانی کاران با این که رکورد شکستند، حاکمیتی محسوس بر مواد تخصصی خود داشتند و یا تعداد مدال هایشان قابل توجه بود. یکی از بارزترین آنها تایسون گای بود.

این دونده ۲۶ ساله آمریکایی که بهترین ورزشکار رشته ۱۰۰ متر مردان در این فصل بوده است در اوزاکا نیز چنین ظاهر شد و طلای این ماده را برد اما به این نیز اکتفا نکرد و در ۲ ماده ۲۰۰ متر و ۱۰۰*۴ متر امدادی نیز به رتبه اولی رسید تا ۳ طلایی شود. او از این طریق گواهی داد که یکی از بهترین ها و ستارگان المپیک بیست ونهم در پکن نیز خواهد بود، ولی گای که حالا حکومت بر «دو»های سرعت را از هموطنان مشهور خود تیم مونتگومری و موریس گرین تحویل گرفته، به آنچه در اوزاکا بدان نایل شد، اکتفا نخواهد کرد. او قصد دارد به زودی به آسیا بازگردد و به تمرینات خود در محیط آنجا ادامه بدهد، زیرا برگزاری المپیک در آنجا چاره ای به جز این باقی نگذاشته است و او باید به هر شکل خودش را با شرایط آن مکان وفق دهد.

گای که همانند کارل لوییس مشهور و مرویس گرین از معدود دونده های تاریخ است که در یک دوره مسابقات دوومیدانی قهرمانی جهان ۳ مدال طلا برده است، می گوید: «بله، من در راه بازگشت به آسیا قرار دارم. در آنجا هم یک کمپ تمرینی کوتاه مدت را دایر خواهم کرد و هم در چند مسابقه دیگر دوی ۱۰۰ متر حضور خواهم یافت. هنوز کارهایی مانده است که باید انجام بدهم تا در شرایط روحی و فکری خوبی گام به رقابت های سال آینده المپیک بگذارم».

● بدون توان

اگر «گای» این چنین درخشید، یک دلیل آن را باید بی فروغی حریف اصلی وی آسافا پاول جاماییکایی دانست که یک بار دیگر نتوانست در یک دوره مسابقه بزرگ انتظارها را برآورده کند و در شرایطی که گای ۱۰۰متر یعنی مورد توجه ترین رشته رقابتها را برد وی به مدال برنز آن اکتفا کرد. بدتر از همه این که پاول در جریان مسابقه و تا نقطه ۶۰ متر از همگان و منجمله گای پیش بود، اما دراین نقطه گای به او رسید و پیش افتاد و در این دونده جاماییکایی، توان لازم برای رسیدن به حریف وجود نداشت.

پاول که به رغم در اختیار داشتن رکورد جهانی عالی ۹‎/۷۷ثانیه ای قادر به تکرار و حتی نزدیک شدن به این حدنصاب در اوزاکا نشد، می گوید: «درست است که دراین دوره بد کار کردم و این رقابتها به شکلی متوسط برای من به پایان رسید، اما من آشکارا به روزهای بهتر بعدی فکر می کنم. باید سرم را بالا بگیرم و بر کارم متمرکز باشم و از حالا برای المپیک با شدت و حدت بیشتر تمرین کنم. ناکامی در اوزاکا، نشانه و دلیلی بر شکست حتمی من در پکن نیست و این دو موضوعاتی کاملاً مجزا هستند و کافی است به درستی و این بار بیشتر از گذشته تدارک ببینم.»

● مرد شکست ناپذیر

برگزاری مسابقات در گرمای شدید تابستان اوزاکا و درجه حرارت زیاد آن جا سبب شد دونده های اروپایی مشکلات عدیده ای داشته باشند و درچنان شرایط جوی رکوردها و زمان هایشان تنزل کند، ولی دونده های آفریقایی که با چنین حال و هوایی کاملاً آشنا هستند و اصولاً در چنین محیط هایی بزرگ شده اند طبعاً مشکلی نداشتند و توانستند پیروزی های سنتی و همیشگی خود در «دو»های طویل و نیمه استقامت را تکرار کنند.

یکی از آنها «کنه نیسا بکله» دونده جوان و پردوام کنیا بود که مدال طلای «دو»ی ۱۰هزار متر مردان را در مسابقات جهانی برای سومین بار متوالی تصاحب کرد و به نظر می رسد که شکست ناپذیر باشد.او به این نیز راضی نیست و قصد دارد تا قبل از پایان فصل مسابقات دوومیدانی «هوای آزاد» یک بار دیگر به سمت رکورد جهانی این «دو» یورش ببرد و بختش را برای شکستن آن بیازماید و امیدوار است این کار را قبل از ۲۵مهرماه صورت دهد. با این حال بکله معترف است که هدف بزرگ بعدی اش کسب مدالهای طلای هردو «دو»ی ۵هزار و ۱۰هزار متر مردان در المپیک پکن است.

او پیشتر نیز چند بار به طور همزمان در هر دو ماده فوق صدرنشین شده و اگر در اوزاکا این کار را نکرد و به سمت آن نرفت به این خاطر بود که نمی خواست ریسک کند و ترجیح داد که این بار فقط یکی از آنها (۱۰هزار متر) را هدف بگیرد.

در سال ۲۰۰۴ در آتن بکله در دو رشته فوق به مدال های طلا و برنز دست یافت و در نتیجه بسیار مایل است که در «پکن ۲۰۰۸» از این حد فراتر رود و این بار در هر دو ماده قهرمان شود.

● یک دو طلایی نادر

برنارد لاگات دونده کنیایی تباری که مقیم آمریکا شده است ، در اوزاکا مدال های طلای هر دو ماده ۵هزار متر و ۱۵۰۰متر را برد تا از معدود مردانی شود که توانسته است در یک تورنمنت کلاسیک در هر دوی این مواد قهرمان شود و البته پیروزی او در ۵هزارمتر تا حد زیادی مرتبط با غیبت بکله بود که قهرمانی این رشته را هدف نگرفت. برای این که کنیایی ها شادمان تر و پیروزتر باشند، آنها مدال های طلای هر دو رشته ماراتن مردان و زنان را بردند که مقام نخست «دو»ی ماراتن مردان به لوک کیبت رسید.

● فاتح پرمسئولیت

دیگر فاتح شاخص در اوزاکا، لیوشیانگ بود. دونده سرشناس چینی همان طور که پیشتر گفتیم، مقام قهرمانی المپیک آتن و همچنین رکورد جهانی «دو»ی ۱۱۰ متر با مانع مردان را در اختیار داشت ، اما در اوزاکا مدال طلای جهانی این رشته رانیز ضمیمه کارنامه اش کرد و به همان میزان توقعات و انتظارها از وی در ارتباط با المپیک و بار مسئولیت هایش بالاتر رفت.

از آن جا که او چینی است و رقابت های فوق در کشور وی برگزار می شود، هیچ فرضی به جز پیروزی از وی پذیرفته نیست و شیانگ می داندکه اگر در پکن نقره هم بگیرد از چشم چینی ها خواهد افتاد. خود او به عنوان حرف آخر می گوید:«توقعات در ارتباط با من زیاد و حتی کمرشکن است و با این وجود چاره ای جز برآورده کردن آن ندارم. این سرنوشت گریزناپذیر من برای المپیک بعدی است.»

منبع: IAAF