فوتبال ایران, قهرمان باشخصیت می خواهد

فوتبال ایران, نیاز شدیدی به قهرمان های واقعی و باشخصیت دارد تیم هایی را می گوییم كه موفقیت هایشان مقطعی نباشد و قهرمانی در لیگ برتر را انتهای آمال و آرزوهای خود ندانند

در فاصله ۳ هفته مانده به پایان بازیهای لیگ ششم، رقابت بین تیم های بالای جدول به اوج خود رسیده و شرایط به گونه ای است كه هیچ گونه نظر خاصی در مورد سرنوشت این مسابقات و عنوان نهایی تیم ها نمی توان ارایه كرد.

در حال حاضر استقلال تهران با ۲ امتیاز اختلاف، سایپا و استقلال اهواز را در تعقیب خود می بیند اما نه تنها نمی توان قهرمان لیگ پنجم را شانس اول فتح جام این دوره از پیكارها دانست، بلكه روی كاغذ باید اندكی شانس هم برای سپاهان و پرسپولیس قایل گشت.گرچه احتمال اینكه هر ۳ تیم بالای جدول در هر ۳ بازی آینده خود ببازند، خیلی كم است اما از نظر محاسبات ریاضی، امروز لیگ برتر مدعیان زیادی برای كسب قهرمانی در ششمین دوره رقابت ها می بیند. این موضوع مایه بسی خوشحالی است چرا كه برخلاف ادوار قبل، این فصل بیشتر از۲ تیم برای تصاحب صدر جدول و در نهایت ایستادن روی سكوی نخست با یكدیگر می جنگند اما در این بین مسأله ای هم هست كه نگرانی های خاص خود را به همراه دارد.

استقلال اهواز، تیمی كه ۹ روز قبل در تهران، استقلال صدرنشین را با فوتبال منطقی و قابل تحسینش آزار داد و تأیید عملكرد و تشویق اكثر كارشناسان و هواداران فوتبال ایران را برای خود به ارمغان آورد، در كمال ناباوری در دیداری كه می توانست حكم صدرنشینی اش را صادر كند، با ۴ گل مغلوب شد تا فیروز كریمی اعتراف كند تیمش لیاقت قهرمانی در لیگ برتر را ندارد كه اگر داشت، چنین فرصت گرانبهایی را از دست نمی داد و چنین شكست سنگین و تلخی را تجربه نمی كرد.

آنچه ما را بر آن داشت این مطلب را به رشته تحریر درآوریم، موضوع «شخصیت» تیم های قهرمان و منافع و مضراتی است كه این مهم نصیب فوتبال این مرز و بوم كرده است. استقلال اهواز در واقع موفق ترین تیم دور برگشت لیگ ششم به شمار می رود كه بهترین آمار را به خود اختصاص داده است.

این تیم از هر لحاظ لایق و شایسته كسب عنوان قهرمانی این پیكارها است اما آیا واقعاً چنین تیمی می تواند قهرمان واقعی فوتبالی باشد كه از لحاظ آمار دررنكینگ فیفا، در آسیا حرف اول را می زند؟ همین فوتبالی كه امروز در نگاه جهانیان، در قاره كهن برترین محسوب می شود،سال ها است كه تیم های باشگاهی اش - بخوانید تیم های قهرمان لیگ برتر و جام حذفی آن- حتی در بین تیم های راه یافته به مرحله نیمه نهایی لیگ قهرمانان آسیا نیز دیده نشده و به جز پاس، سایر نمایندگانش در سال های اخیر حتی موفق به صعود از گروههای مقدماتی خود هم نشده اند.

از آن روزی كه سپاهان سنت شكنی كرد و جام زرین مسابقات باشگاهی كشور را از پایتخت خارج نمود، به این دلخوش كردیم كه فوتبال باشگاهی ایران از حالت ۲ قطبی بودن خارج شده و در ادامه قهرمانی پاس و فولاد نیز این نظریه را تقویت كرد اما امروز وقتی كارنامه این تیم ها را در سال بعد از قهرمانی و عملكرد فرامرزی آنها را بررسی می كنیم، در كمال تأسف به این نكته می رسیم كه چنین قهرمانی هایی كه بیشتر به یك جرقه و تحول مقطعی می ماند، هیچ گلی به سر این فوتبال نزده است.

سرنوشت سپاهان، پاس و فولاد در سال بعد از قهرمانی و وضعیتی كه امروز ۲ تیم آخر با آن دست و پنجه نرم می كنند، مؤید این مطلب است كه تیم های قهرمان، علاوه بر عنوانی كه به دست می آورند، باید شخصیت لازم را نیز كسب كنند تا بتوانند روند حركتی مطلوب خود را تداوم بخشند. موضوعی كه از آن یاد كردیم، موردی است كه سپاهان كم كم دارد به آن دست می یابد. این تیم گرچه در فصل بعد از قهرمانی، افت فاحشی داشت و هرگز نیز نتوانست نماینده شایسته ای برای ایران در لیگ قهرمانان آسیا باشد اما قهرمانی هایش در جام حذفی و حضور پرقدرت در رقابت های باشگاهی یكی دو سال اخیر، نوید آن را می دهد كه این تیم در حال یافتن شخصیت واقعی خود است.

شخصیت تیمی همان موردی است كه میلان را در دوره های اخیر لیگ قهرمانان اروپا به جمع ۴ تیم مرحله پایانی و نیز فینال این رقابت ها رهنمون كرده، آن هم در شرایطی كه روی كاغذ تیم های مقتدرتری حضور داشتند كه از هر لحاظ شایسته حضور در آن مرحله بودند.شخصیت تیمی همان موردی است كه استقلال و پرسپولیس را در بدترین و سخت ترین شرایط در آسیا صاحب عنوان مدال می كرد ،آن هم در شرایطی كه كسی بختی برای آنها قایل نبود. شخصیت تیمی همان موردی است كه استقلال را در سال بعد از قهرمانی در جمع مدعیان فتح جام قرار می دهد آن هم در شرایطی كه تمام قهرمانان قبل از آن، فصل بعد از كسب این عنوان، مسیر سقوط را در پیش گرفته اند.

شخصیت تیمی همان موضوعی است كه از قدمت باشگاه، وجود تماشاگران متعصب پرشمار و عناوین و افتخارهای قدیمی نشأت می گیرد و موجب می شود یك تیم حتی در شرایط نابرابر با رقیبانش از آنها پیشی بگیرد.اینجا است كه باید بگوییم فوتبال ایران، نیاز شدیدی به قهرمان های واقعی و باشخصیت دارد. تیم هایی را می گوییم كه موفقیت هایشان مقطعی نباشد و قهرمانی در لیگ برتر را انتهای آمال و آرزوهای خود ندانند.

با احترام به عوامل تمام تیم هایی كه سال ها است تنور رقابت های باشگاهی كشور را داغ كرده اند باید عنوان كنیم قهرمانی تیم های پرنوسان، به كار این فوتبال نمی آید.تیمی كه در فاصله ۴ هفته مانده به پایان مسابقات بهترین فرصت ممكن را برای صدرنشینی و كنار زدن رقبا از دست می دهد و با نتیجه ای عجیب درهم شكسته می شود، مطمئناً در صورت قهرمانی هم نمی تواند به فوتبال ایران نفع برساند چرا كه چنین تیمی، فاكتورهای لازم برای تداوم موفقیت را ندارد كه اگر داشت، چنین فرصت ارزشمندی را از دست نمی داد.

امروز آهسته اما پیوسته حركت كردن استقلال تهران بسیار ارزشمندتر از جهش های بلند استقلال اهوازی است كه در مقاطع زمانی مختلف، افول های وحشتناكی را هم تجربه كرده و تا اینجای كار به جز ۶ باخت معمولی، ۲ شكست سنگین ۴ بر صفر را متحمل شده است.قصد جانبداری از تیم خاصی را نداریم اما باید اعتراف كنیم تیمی همچون استقلال تهران كه طی ماه های اخیر با وجود تحمل شوك های سنگینی همچون حذف غیرمنتظره از لیگ قهرمانان آسیا و بركناری دسته جمعی اعضای هیأت مدیره اش، ثبات حركتی خود را از دست نداده و از خودزنی رقیبانش بهترین بهره را برده برای قهرمانی به مراتب شایسته تر از دیگر تیم ها است.

سایپا، دیگر رقیب استقلال تهران نیز دردور برگشت رقابت های این فصل هفته های متمادی را بدون پیروزی پشت سر گذاشت و وارد بحران بسیار بد و طاقت فرسایی شد. این موضوع در كنار موردی كه درباره استقلال اهواز ذكر شد، نشان می دهد این تیم ها هنوزنتوانسته اند آن «شخصیت» لازم را كه تضمین كننده تداوم توفیقات و سربلند بودن آنها در بازی با حریفان غیرداخلی است، به دست آورند و این مهم بسیار نگران كننده است.

این یك حقیقت است كه تیم های صنعتی با وجود درخشش در سال های اخیر هرگز نمی توانند از لحاظ«شخصیت»باپرسپولیس و استقلال برابری كنند و حتی سپاهان كه جلودار صف طولانی آنها است و طی ۲ ، ۳ سال اخیر تجربیات زیادی كسب كرده نیز از این لحاظ چند پله پایین تر از سرخابی های پایتخت قرار دارد كه اگر چنین نبود، این همه نوسان در عملكرد داخلی این فصلش و نیز ۲ نتیجه عجیبی كه در بازی های اخیر خود در لیگ قهرمانان آسیا حاصل كرده مشاهده نمی شد.فوتبال ایران این روزها بیش از هر زمان دیگری به قهرمان واقعی و باشخصیت احساس نیاز می كند...

حامد فرضعلی بیک