بزرگان كنار گود چقدر كارایی دارند

دعوت از بزرگان كشتی برای كمك به ورزش اول, كاری بسیار پسندیده است كه ما هم همواره به این مهم اشاره كرده ایم

دعوت از بزرگان كشتی برای كمك به ورزش اول، كاری بسیار پسندیده است كه ما هم همواره به این مهم اشاره كرده ایم اما مهم تر این است كه بزرگانی كه همواره در كنار گود نشسته و علاقه بسیاری هم به حضور در صحنه دارند تا چه اندازه توانسته اند تجربیات خود را در اختیار گرداندگان وقت كشتی یا اهالی فن قرار بدهند یا اینكه كارایی آنها برای كمك به كشتی چقدر است ؟

یك نكته مهم دیگر كه همواره به عنوان مشكل قابل بحث در خصوص بسیاری از بزرگان كشتی و قهرمانان برجسته ما در طول سال های گذشته مطرح بوده این است كه آنها هرگز اطلاعات و دانسته های خود را با علم روز و زمان هماهنگ نكرده و پیش نبرده اند و درمجموع اكثر دانش فنی ، علمی یا مدیریتی آنها در سطح همان دوران قهرمانی یا مسؤولیت های گذشته باقی مانده است .اگر بخواهیم از خیل عظیم قهرمانان سابق خودمان در جهان و المپیك كه در جریان رویدادهای روز و تحولات گسترده علمی و فنی كشتی جهان باشند آماری تهیه كنیم تصور نمی شود به نام تعداد بیشتر از انگشتان یك دست بربخوریم .

بزرگان و قهرمانانی كه بدون اینكه نسخه ای روی یك برگ كاغذ بنویسند و آن را برای درمان زخم های ورزش اول به متولیان بدهند، در هر فرصتی حداقل در ۳ دهه اخیر عملكرد مسؤولان و دست اندركاران را به باد انتقاد گرفته و در نهایت جای خود را در كادرهای مختلف فدراسیون خالی دانسته اند.

اگر تاریخچه حداقل نیم قرن گذشته كشتی ایران را مرور كنیم شاید هرگز نتوانیم انگشت روی نام هایی از بزرگان كشتی بگذاریم كه پس از كناره گیری یا بركناری از پست و مقام ،ریاست ،سرمربیگری یا هر مقامی كه در فدراسیون كشتی داشته اند به اشكال مختلف تجربیات و اندوخته های خود را در اختیار مسؤولان وقت گذاشته باشند تا بلكه در روند رو به رشد ورزش مورد علاقه شان مورد استفاده قرار گیرد.

شك نكنیم كه یكی از دلایل عمده نزول كشتی ما در سطح جهان، قهر یا بهتر بگوییم قطع ارتباط قهرمانان برجسته كشورمان پس از دوران قهرمانی با رشته مورد علاقه خود است كه همین امر ضربه جبران ناپذیری را به ساختار كشتی كشورمان زده است.

سؤال اینجاست كه آیا بزرگان كشتی ما همانند هماورد و هم دوره های خارجی خود در كشورهای صاحب كشتی مانند روسیه،امریكا، ژاپن ، بلغارستان ، كره جنوبی، اوكراین ، گرجستان ، آلمان، كوبا و حتی كانادا پس از دوران قهرمانی به دنبال كسب علم و دانش و به روز كردن اطلاعات خود بوده اند یا به دنبال كسب و درآمد رفته اند و هراز چند گاهی هم با اعتراض و مصاحبه های جنجالی ازطریق رسانه های گروهی از بی توجهی ها نالیده و گلایه كرده اند؟

به راستی آیا تاكنون بزرگان كشتی ما به این فكر افتاده اند كه به طریقی اندوخته های گرانبهای خود را به افراد فعال امروز منتقل كنند؟ یا به این فكر بوده اند كه چرا این همه تجربه ، آگاهی و فن و بند را در خود زندانی كرده و جوانان این مرز و بوم را از دانستن آنها محروم كرده اند؟

آیا براستی بزرگان و قهرمانان برجسته ما كه از دنیای قهرمانی خداحافظی كرده اند به این باور رسیده اند كه بدون كسب صندلی و عنوان و حكمی در فدراسیون كشتی دل در گرو كشتی داشته باشند و با اندوخته ها وتجارب خود به كمك مسؤولان وقت بیایند ؟

امید است حال كه عبارت به ظاهر زیبا و مردم پسند استفاده از بزرگان و پیشكسوتان در كمیته ای به نام كمیته فنی از سوی سرپرست فدراسیون مطرح شده ، كسانی دعوتنامه حضور در این كمیته را دریافت كنند ضمن داشتن تجارب فنی به علوم وفنون روز كشتی و خلاقیت لازم برای برنامه ریزی به روز و كارساز برخوردار باشند.سرپرست فدراسیون كشتی كه راه حل بسیاری از مشكلات امروز كشتی را در تشكیل این كمیته می داند، باید از كسانی استفاده كند كه توانایی های علمی و فنی آنها پاسخگوی نیازهای جامعه جوان و تحصیلكرده امروز كشتی باشد.به هرصورت امید است هرچه زودتر شرایطی برای گردهمایی تمامی افراد كارامد و دلسوز كشتی و بزرگانی كه به هرطریقی از كشتی دور بوده اند فراهم شود تا این ورزش بتواند با ارایه راهكارهای سازنده جایگاه واقعی خود در كشتی جهان را به دست آورد.

عزیز الله اطاعتی