دوپینگ, مصدومیت و ناداوری

مثلثی از بهانه ها پیش روی پیکارهای انتخابی تیم ملی کشتی آزاد

کمتر از یک ماه تا رقابت های انتخابی تیم ملی کشتی آزاد جهت حضور در مسابقات گزینشی سهمیه المپیک باقی مانده است. باید دید پیکار ۵۷ کشتی گیر منتخب کمیته فنی فدراسیون کشتی در دیار نصف جهان چقدر گره از کار کشتی ایران بازخواهدکرد.

شکست سنگین در آوردگاه جهانی باکو تبعات دور از باوری چون استعفای علیرضا حیدری، انتخاب محمود معزی پور به عنوان سرمربی تیم ملی، حذف استراتژیک منصور برزگر، استعفای منصور مهدیزاده و انتخاب محمدعلی صنعتکاران را به عنوان مدیر تیم ملی کشتی آزاد در پی داشت تا جایی که به نظر می رسد دیگر وقت جبران مافات فرارسیده و پیکارهای گزینشی تیم ملی برای رسیدن به ترکیب لازم نخستین گریز تاکتیکی اصحاب کشتی آزاد به سوی المپیک خواهدبود. هدفی بزرگ از جنس المپیک که علاوه بر انگیزه های دوچندان می تواند برنامه ریزی های کوتاه مدت ولی قرص و محکم و کاملاً حساب شده را برای آزادکاران رقم بزند.

● قانونمندی، دیر اما حیاتی

حضور محمدعلی صنعتکاران برای کشتی ایران اگرچه دور از تصور بود اما به هرحال منشأ خیر شد و با این که گفته می شود آینده همکاری های فعلی صنعتکاران و فدراسیون کشتی سرانجامی مثل منصور مهدیزاده و منصور برزگر خواهدداشت ولی با تمام این حرف ها، این مدیر توانای کشتی مجدداً با حضورش نظم و انضباط را در برنامه ریزی های کلان کشتی اعاده کرد و به قانونمندی فراموش شده، حیاتی دوباره بخشید. سال های سال است که کشتی ما به خصوص بعد از المپیک بارسلون ۱۹۹۲ روی قانونمندی به خود ندیده و هیچ وقت انتخاب اعضای تیم ملی، از کانال قانون صورت نگرفته است.

درد مشترک همه ادوار کشتی و آن هم جایگزین کردن فرمول انتخابی به جای انتصاب های سلیقه ای فقط در حضور رسول خادم آن هم در سال های ۲۰۰۲ و ۲۰۰۳ به صورت مقطعی درمان شد. اما امروز، اگرچه بسیار دیر، با حضور صنعتکاران و دیسیپلین نظامی او دوباره روح قانون در کشتی دمیده شد و قرار بر این است که دو بنده تیم ملی در مسابقه های آتی فقط از طریق آزمون انتخابی به حقدار واقعی برسد و این همان آرزوی دیرین کشتی و کشتی گیر بوده و هست.

● ۵۷ سهمیه برای ۷ وزن

در راستای مسابقه های انتخابی قانونمند، فدراسیون کشتی بر آن شد تا ۵۷ سهمیه را به ۵۷ کشتی گیر منتخب اعطاکند. سهمیه هایی که درواقع بایستی مرز بین سیاهی لشکرهای مسابقه های انتخابی گذشته، مدعیان واقعی و جنگجوی تیم ملی باشد اما آیا واقعاً سهمیه های اعطا شده این ویژگی را دارد

در این که فدراسیون کشتی توانست با این یک کلامی گفتار، مقدمات تشریفاتی و غیر ضروری مثل مرحله اول و مرحله دوم مسابقه های انتخابی را حذف کند شکی نیست و صد البته که این حرکت می تواند به همان قانونمندی ایده آل منجر شود اما سهمیه های اعطاشده مؤید حضور متوسط ۸ کشتی گیر در هر وزن است که خود در گام اول جای سؤال دارد. آیا واقعاً می توان در حال حاضر در اوزانی مثل ۶۶ ، ۷۴ ، ۹۶ و ۱۲۰ کیلوگرم بیش از ۴ یا ۵ کشتی گیر حائز شرایط حضور در المپیک پیدا کرد

متأسفانه این طور نیست و کارخانه پشتوانه سازی کشتی ما در سال های اخیر به خصوص بعد از المپیک آتن تعطیل بوده است. لذا نمی توان با حتم و یقین نام ۴ کشتی گیر توانای ۶۶ کیلوگرم را روی کاغذ آورد.

به طور کلی در بررسی سهمیه های اعطا شده یک نکته مبهم دیگر هم وجود دارد. یک سؤال تکراری و این که این سهمیه ها بر چه اساسی اعطا شده و چرا از برخی از کشتی گیران سن وسال دار و خانه نشین دوباره برای حضور در پیکار انتخابی دعوت شده است اما در این میان برخی از جوانان جسور و با آتیه فراموش شده اند

قطعاً صنعتکاران و معزی پور خودشان هم نمی خواهند مسابقه های انتخابی تیم ملی از تب و تاب بیفتد و به صحنه رویارویی و جدل کشتی گیران گمنام و درجه ۲و۳ تبدیل شود بلکه فلسفه مسابقه های انتخابی تک مرحله ای و نهایی، مبارزه مستقیم نامداران سر وزن قانونی و در شرایط یکسان است. جایی که حضور حتی یک کشتی گیر اضافی، باعث تحلیل قوای جسمانی سایر رقبای مطرح و مدعی خواهد شد.

● مثلث بهانه ها

هر چقدر فدراسیون کشتی دستیابی به دوبنده تیم ملی را سخت و دشوار اما قانونمند نماید قطعاً مقابله بهانه جویان و فرصت طلبان هم رنگ و بوی دیگری خواهد یافت. بدین صورت که با نزدیک شدن به مسابقات انتخابی، هجوم نامه های درخواستی و پیشنهادات مختلف برای اضافه شدن سهمیه و حضور سفارش شده ها در مسابقه ها، عرصه را به مدیران کشتی تنگ خواهد کرد اما باید پذیرفت که صنعتکاران بیدی نیست که با بادهای اینچنینی بلرزد و قطعاً مقابل این گونه رفتارها خواهد ایستاد. او از جنس سفارش نیست و اجازه نخواهد داد که پای کشتی گیران کم شانس و آماتور به صحنه مسابقات باز شود و این عین قانونمندی است.

اما مثلث بهانه ها تهدید دیگری برای مسیر قانونمند کشتی است. توفان های بزرگ گذشته که آئین قانونمندی فدراسیون را چه در زمان ریاست پرویز سیروس پور، امیررضا خادم، محمدرضا طالقانی و حتی شخص محمد رضا یزدانی خرم، مخدوش کرده است منشأیی به جز همین مثلث خطرناک نداشته است. «دوپینگ، مصدومیت و ناداوری».

● دوپینگ

افعی هزار رنگ دوپینگ که کالبد ورزش ما را هدف گرفته حالا شاید مهمترین تهدید برای رشته های مختلف ورزشی ما به شمار رود.

بدون شک فدراسیون کشتی مسابقه های انتخابی تیم ملی را در بعد فنی کاملاً جدی گرفته و نگاه کمیته فنی به نفرات برگزیده این آزمون نگاه گزینشی نخواهد بود و همان طور که قبلاً هم توسط صنعتکاران و معزی پور اعلام شده نفرات منتخب مسابقه های گزینشی، دو بنده تیم ملی را کسب خواهند کرد. اما آیا دوپینگ اجازه می دهد تا حق به حقدار برسد و همان کشتی گیر جنگجو و فرصت طلب آرمانی ما با بهره از سلاح شجاعت مقتدرانه دوبنده تیم ملی را از آن خود کند واقعاً ستاد مبارزه با دوپینگ چقدر می تواند در این فرآیند مثمرثمر ظاهر شود

ضلع اصلی مثلث بهانه ها، دوپینگ است و متأسفانه این پدیده شوم ۲ بعد دارد. نخست جنبه شخص کشتی گیری که دوپینگ کرده که افشای هویت اصلی او و عمل غیرورزشی اش به عهده ستاد مبارزه با دوپینگ است و دیگری وجود شائبه دوپینگ نزد بازنده هایی است که از فرصت سوء استفاده می کنند تا حریف را متهم به دوپینگ نمایند. که قسم دوم، تلاش های کشتی گیر برتر را زیر سؤال خواهد برد.

که صد البته حضور پررنگ و جدی مسئولان ستاد مبارزه با دوپینگ می تواند جلوی این تهدیدها را بگیرد.

● مصدومیت

ضلع دوم مثلث خطرناک بهانه ها، مصدومیت های مصلحتی است که آفت مدرن کشتی شده و میانبری به اهداف غیرورزشی است. در هفته جاری خبر رسید که برخی از کشتی گیران شرکت کننده در لیگ برتر با ظاهرسازی و عوامفریبی به بهانه مصدومیت در لیگ، به دنبال کسب مجوز غیبت هستند تا با این امتیاز، به اردوی تیم ملی راه یابند و در نهایت از مسیر میانبر به دوبنده تیم ملی برسند.

این همان آفت است که می تواند رقابت های انتخابی را از حرارت و اشتیاق دور کند و از این گذشته، پایه گذار یک پدیده شوم از قبیل بهانه تراشی ها باشد. یک کشتی گیر وقتی توان مبارزه در روزهای ۲۰ و ۲۱ دی ماه را ندارد با عنوان کردن مصدومیت های مصلحتی ناشی از لیگ و فیزیوتراپی های غیرضروری، فدراسیون و کادر فنی را فریب خواهد داد و با این ترفند به اردوی تیم ملی تحمیل خواهد شد.

البته جای بسی خوشحالی است که فدراسیون کشتی در این زمینه با هوشیاری کامل عمل کرده و اجازه این فرصت طلبی را از تمام افراد مشکوک گرفته است به نحوی که قرار شده است یک تیم پزشکی حاذق، بررسی مصدومیت کشتی گیران را بر عهده بگیرند تا در صورت تأیید این تیم پزشکی، مجوز غیبت برای کشتی گیران صادر شود و قطعاً این تاکتیک می تواند سدی در برابر ترفندها باشد.

● ناداوری

قضاوت و داوری جزء انکارناپذیر ورزش است و متناسب با افت و خیز یک ورزشکار، یک داور هم روزهای فراز و فرود زیادی را تجربه می کند. بدون شک هیچ قضاوتی هم نمی تواند خالی از اشکال و ایراد باشد و نکته اصلی اینجاست که قضاوت تنها مقوله ای است که سلیقه در آن راهی ندارد.

مسابقات مهم و تعیین کننده ای مثل رقابت های تیم ملی که ۲۰ و ۲۱ دی ماه در اصفهان برگزار خواهد شد،قطعاً به داوران زبده و کارآزموده ای نیاز دارد که بتوانند این امانت یعنی دوبنده تیم ملی را به کشتی گیر شایسته برسانند و همین اهمیت داوری است که آن را در مثلث بهانه ها به عنوان ضلع سوم جای می دهد.

داوری شبه دار، سرآغاز اعتراض است و اعتراض یعنی شروعی برای یک بی نظمی... کمیته داوران فدراسیون کشتی باید با درایت، داوران توانا و کارآزموده ای را برای قضاوت در این مسابقات برگزیند. همین دقت می تواند حساسیت رقابت ها را در فضایی کاملاً آرام و امن به اوج برساند به طوری که عطش تماشاگران کشتی دوست سیراب شود و از طرفی رقابت ها عادلانه به سرانجام برسد.

اعتراضات مکرر داوران، بهانه جویی کشتی گیران و تمرد آنها از رأی داور به خصوص عدم ترک تشک کشتی از سوی کشتی گیر معترض به تازگی در کشتی ما از حالت عادی خارج شده و در حال تکرار است؛ حواشی ناخوشایند و متأسفانه همراه با اهانت و هتاکی که پای کمیته انضباطی فدراسیون را هم به مسابقه های انتخابی تیم ملی بازی می کند. جان کلام این که فدراسیون کشتی باید پرونده انتخابی تیم ملی را در همان اصفهان ببندد و نباید جنجال ناشی از ناداوری ها به اردوی تیم ملی کشیده شود.

مجید حاتمی